Ετικέτα: Τίτος Πατρίκιος

Ο ύπνος λύνει τα σώματα τ’ αλαφρώνει τα μετεωρίζει λευτερώνει κρυφές δυνάμεις ανομολόγητες επιθυμίες αισθήσεις απαγορευμένες Ο ύπνος δεν μπόρεσε ποτέ ούτε την πιο επιπόλαια συνουσία ν’ αντικαταστήσει.

«Δεν υπήρξα ποτέ ο άνθρωπος που είμαι. Ολόκληρη τη ζωή μου μάθαινα για να γίνω ο άνθρωπος που είμαι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι...

Η ομορφιά των γυναικών που άλλαξαν τη ζωή μας βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις δεν χάνεται, δεν σβήνει με τα χρόνια όσο κι αν φθείρονται οι φυσιογνωμίες όσο...

Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις, αυτός που ξέρεις Δεν είμαι μόνο αυτός που θα 'πρεπε να μάθεις   Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου και κάπου τη...

Συναντιόμαστε σαν τα παγόβουνα, όχι επειδή έχουμε πια παγώσει, αλλά γιατί από τα όσα δείχνουμε κρύβουμε ακόμα περισσότερα κάτω από την επιφάνεια του νερού.    

Ο πόνος να ΄ναι πρόσκαιρος κι η αγάπη να ΄ναι αιώνια    

Ο ύπνος λύνει τα σώματα τ’ αλαφρώνει τα μετεωρίζει λευτερώνει κρυφές δυνάμεις ανομολόγητες επιθυμίες αισθήσεις απαγορευμένες Ο ύπνος δεν μπόρεσε ποτέ ούτε την πιο επιπόλαια συνουσία ν’ αντικαταστήσει.     (Λυσιμελής πόθος)

(Aπόσπασμα)   Πρέπει να σου μιλήσω… Δίχως σκιάδι στα μάτια,   δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό, μέναμε όρθιοι όταν ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές, όταν μες στη...

Άχρηστο μέσα στη μνήμα τ’ όνομά σoυ Χωρίς τους φθόγγους που το ζωντάνευαν Σαν τη χαμένη σύσταση σπιτιού Όπου κανείς δεν ξέρει πως έχω κατοικήσει.    

Άραγε πώς γεννιέται από ένα τίποτα η επιθυμία;   Πώς η επιθυμία γίνεται έρωτας, ο έρωτας πως αλλάζει σε μακρινή ανάμνηση;   Άραγε πως μπορεί η ανάμνηση να σβήνει μες στο τίποτα;