Ετικέτα: Τόλης Νικηφόρου

κανένα γυναικείο χέρι δεν κράτησα δεν χάιδεψα ως τώρα με την παλάμη μου με τ’ ακροδάχτυλα τόσο ανάλαφρα τόσο θερμά κι ερωτικά όσο ένα κοινό μολύβι   ένα μολύβι που κουρνιάζει ανάμεσα στον μέσο...

θα ξαναγεννηθούμε σε μιαν άλλη χώρα θ’ ανακαλύψουμε και πάλι τις πρώτες λέξεις και θα προφέρουμε περήφανα κάθε ελάχιστο αυτονόητο στη γνώση μάταια θ’ αναζητήσουμε τον κόσμο θα περιπλανηθούμε...

Σε χαραμάδες μυστικές δειλά ανατέλλει το χαμόγελο. πρώτα τα χείλη κυριεύει σκορπίζει ύστερα και διαχέεται αναζητώντας τις πηγές αστράφτει στην επιδερμίδα εγκαθιστά προφυλακές στα υψώματα πυκνώνει τις λεπτές ρυτίδες βυθίζεται και λούζεται μέσα...

άναστρη μια νύχτα σκοτεινή με δρόμους έρημους και μαγαζιά κλειστά κι ούτε ένα φως ν’ ανάβει σε πόρτες και μπαλκόνια   μόνος στεκόμουν κάπου εκεί και κρύωνα ως το μέσα μου κι...

στο μυστικό αλφάβητο που γράφει με ανοιχτά φτερά ένα θαλασσοπούλι στο γαλάζιο   στο αλμυρό νερό στις μαγικές φωνές που προσκαλούν μέσα από την ομίχλη στο λιμάνι   στους γερανούς που υψώνουν τα...

ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα και να χαμογελάει μια γλάστρα στο μπαλκόνι αχνά μες στο ψιλόβροχο να ξημερώνει Κυριακή   το χώμα να μυρίζει γειτονιά και ο ταμπλάς...

(14 Νοεμβρίου 1938) (απόσπασμα) "Υπάρχουν, είπε, μυριάδες ενοχές, η αθωότητα όμως, είναι μία, μία και μόνη στη δική της χώρα και ούτε καν γνωρίζει τ' όνομά της. Έκθαμβη μέσα στα...

         ένα ανοιξιάτικο λουλούδι μέσα από τη σχισμή του βράχου μία παρήγορη μια συγκινητική ψευδαίσθηση πάνω απ’ την άβυσσο το ξέπνοο θήραμα όταν για λίγο αναζητά τη θαλπωρή σε...

Όταν το κάτι αυτό, το οτιδήποτε για μένα θα τελειώσει και πάλι εγώ στο τίποτα θα υπάρχω θα είμαι εκείνο που τα μάτια σας θαμπώνει το ύψιλον στα...