Ετικέτα: Βαγγέλης Ρουσσάκης

και αυτά που είναι τ' όνειρο ένα καλοκαίρι έν' άνθος το γέλιο σου κι είναι όνειρο γιατί δεν θα μπορούσε να είναι άλλο τίποτε και με ρώτησαν τότε: που ταξιδεύεις που ταξιδεύω και δεν...

να μάθεις πως σου αξίζει ένας έρωτας που να μην αμφιβάλλει ποτέ πως έχεις τις καλύτερες προθέσεις ακόμα και όταν κάνεις λάθη που να ψάχνει ακόμα και δύο...

Ι.   κράματα από ενύπνια χρόνου οι ζωές ανυπολόγιστες που κυλούν σα να μην βλέπεις τι ν' αγγίξεις και τι να περιμένεις να συναντηθεί πέρα από τα βουνά της πατρίδας πέρα...

Φοβάμαι το αντίο σου λέω Κι οι θάλασσες που με περίμεναν Έπνιξαν μέσα τους Όλους τους δικούς μου αγαπημένους. Ζήλευαν που με κρατούσαν πίσω. Τώρα ήρθε η ώρα να...

ξέρεις, καταλαβαίνω πως ποτέ δεν θα μπορούσαμε να έχουμε αυτό που θα έμοιαζε με κάποιο όνειρο όπου όλα ευοδώνονται∙ πως ήταν πάντα άλλες οι...

Και έρχεται η ώρα που δεν έχεις πια να λογαριάσεις φίλους από άλλες εποχές από ημερολόγια νιότης και από συμβάντα καθοριστικά μιας ζωής πάντα σε υπερανάλυση αιτιάσεων πήραν κι αυτοί...

Eίναι να γίνω εχθρός του παραλόγου* να αντιπαρατεθώ στο κενό και να υπεραμυνθώ του αίματος αθώων ανθρώπων * να κοιτάξω τον ουρανό και να δω την ανάκλαση των...

Κύριε αμάρτησα ενώπιον σου Ήλπισα πολύ σε μιαν άλλη αυγή Και προσευχήθηκα τόσο Ώσπου μου τελείωσαν οι λέξεις| Κρατήθηκα τόσο συχνά από το δειλινό Στα δέντρα τα αειθαλή Θνητός εγώ,...

γράφω λέξεις ακατάληπτες δεν θέλουν να με καταλάβουν προσπάθησα πολύ μα μάταια εκρήξεις που εγώ βλέπω είναι για τους ανθρώπους αόρατες το μόνο που ήθελα ήταν να ξεφύγω το κενό σε...

Άναψε τα φώτα Κάπου οι μεγάλοι έρωτες περιμένουν Σα νύχτα Ένα απαύγασμα από διάττοντες ήλιους Θα είμαστε άραγε κάποτε άλλοι; Θα φτιάξουμε τότε Απειράριθμους τρόπους να σιωπάς Και δύο χέρια Δύο μόνο...