Ετικέτα: VitArt

Θαλασσάκια ρευστά, υδαρή κι ανεξερεύνητα καλούν παιδιά στις ακτές να μυρίσουν τι πάει να πει αλάτι κι αγάπη. Βήματα μικρά, βαθιά βυθίζονται σε κόκκους...

Σε στέρφα γη κοιμισμένη, σκάνε τα κύματα στα αρμυρίκια. Έφτιαξες έναν κόσμο βουτηγμένο στο αλάτι. Και τον πίνεις. Στερεύοντας από υγρά εκλιπαρείς για ενυδάτωση. Ανοίγεις το στόμα σου και...

Τις μέρες που αδειάζουμε, γεμίζουνε συνήθειες άλλοτε ευχάριστες, άλλοτε αποπνικτικές. Σε ένα καθεστώς τακτικής ρουτίνας ψάχνουμε μηχανισμούς που να μας δίνουν πνοή. Επαναλαμβανόμενη μεν,...

Πόσες δεν ξέρουν σήμερα, πώς είναι να τρέμεις από αηδία, πώς γίνεται να σιχαθείς αποτυπώματα δακτύλων;   Πόσες δε στοιχειώνουν σήμερα, αγγίγματα επαναλαμβανόμενων εκπνοών στο δέρμα τους, αρώματα βαριά αναμειγμένα...

Εκείνες οι στάλες της χειμερινής βροχής που πρωί πρωί βρήκαν καταφύγιο σε φύλλα ήδη νωπά από τη συνεχή κακοκαιρία, είναι καθρέφτες της σκέψης σου. Μια...

Στο στέρνο της φορά μαργαριτάρια που της είχε αφήσει η γιαγιά της για να τη θυμάται. Ξεχνά στην άκρη του κρεβατιού της διπλωμένο το φουλάρι...

  ««Θέλω να γίνουμε φίλοι. Στο χωριό μου, για να γίνουμε φίλοι πρέπει να πιούμε από το ίδιο ποτήρι και ν’ ακούσουμε το ίδιο...

Θα 'θελα να 'μουν κυριακάτικη μπουγάδα που ακολουθεί τον πρώτο καφέ της μέρας. Σε σκοινιά κρεμασμένη και με μανταλάκια στηριγμένη να μιλώ του θροΐσματος τα...

Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει βιβλία, αδυνατούσα να με φανταστώ στο ρόλο της πρωταγωνίστριας. Τα τελευταία δε χρόνια, που η όποια...

Όσο και να λιώνεις, το φυτίλι σου δεν σβήνει. Είσαι άναμμα της φύσης, που η θλίψη δε συνθλίβει. Μοιάζεις με Απόλλωνα του Kassel. Μη φοβάσαι είσαι το καλύτερα σωζόμενο...