Ετικέτα: VitArt
Μονολογώντας με δυο στάλες.
Εκείνες οι στάλες της χειμερινής βροχής που πρωί πρωί βρήκαν καταφύγιο σε φύλλα ήδη νωπά από τη συνεχή κακοκαιρία, είναι καθρέφτες της σκέψης σου.
Μια...
Φουλάρι διπλωμένο.
Στο στέρνο της φορά μαργαριτάρια που της είχε αφήσει η γιαγιά της για να τη θυμάται.
Ξεχνά στην άκρη του κρεβατιού της διπλωμένο το φουλάρι...
«Θέλω να γίνουμε φίλοι»
««Θέλω να γίνουμε φίλοι. Στο χωριό μου, για να γίνουμε φίλοι πρέπει να πιούμε από το ίδιο ποτήρι και ν’ ακούσουμε το ίδιο...
Οι ηρωίδες που δεν έγινα.
Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει βιβλία, αδυνατούσα να με φανταστώ στο ρόλο της πρωταγωνίστριας. Τα τελευταία δε χρόνια, που η όποια...
Μυθιστορία με Απόλλωνα
Όσο και να λιώνεις,
το φυτίλι σου δεν σβήνει.
Είσαι άναμμα της φύσης,
που η θλίψη δε συνθλίβει.
Μοιάζεις με Απόλλωνα του Kassel.
Μη φοβάσαι είσαι το καλύτερα σωζόμενο...
Τ’ αμάραντα
Τα αμάραντα είναι από αυτά τα λουλούδια που τα είχα στιγματίσει ανεπανόρθωτα. Ήταν για μένα τα λουλούδια του νεκροταφείου και πιο συγκεκριμένα του Άη...
Κέρινα μαλλιά
Νυσταγμένα μάτια που πικρά χαμογελούν κοιτούν την άδεια πόλη.
Φλεγόμενοι βόστρυχοι ξεπρόβαλλαν από το κράνος του.
Μοιάζανε της πόλης λυχνίες που λαμπύριζαν μονάχα για δυο μάτια...
Πιάτα Άπλυτα.
Τα πιάτα που έχουν αφεθεί στο νεροχύτη άπλυτα με αγχώνουν. Νιώθω πως με κοιτούν ακόμα κι αν έχω φύγει γρήγορα για το σαλόνι σε...
Top
Κάθε πρωί…, Μανόλης Αναγνωστάκης
Κάθε πρωί
Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί
Χαιρετάμε τους χτεσινούς φίλους
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
–Ήχοι, καημοί,...
