Ετικέτα: Ζωή Αμοιρίδου

θαλασσάκι θέλω να σε πιώ κι ας στεγνώσει το στόμα κι ας κατουριέμαι αιώνια τις γύμνιες μας να μοιραστούμε και μέσα μου να μπεις και να χαθώ να μη μείνει...

Μια κεραμιδόγατα κάνει βόλτα όλο το δυάρι και δεν με αφήνει να ησυχάσω. Μάταια προσπαθώ να κοιμηθώ γιατί όλο και στριφογυρίζει στο μυαλό μου...

κλείσε τα μάτια σφίξε τα χείλη πέτα το σεντόνι από πάνω σου ανατρίχιασε σκέψου σε χτυπούν σου σπάνε το κεφάλι σε βιάζουν σε δηλητηριάζουν σε λιντσάρουν ξανάνοιξε τα μάτια σου κοίτα απευθείας το φως να τσούξουν...

Τη βία τη νιώθεις μέσα σου. Σου αφήνει μια αλκαλική αίσθηση αιματίλας στα ξεραμένα σου χείλη, ένα επιθετικό ξύσιμο στο δέρμα σου που θες...

Στους χειμώνες της ζωής της είχε μάθει να έχει τα μάτια της ανοιχτά, τόσο που να τσούζουν οι ίριδες της. Ήξερε πάντοτε πως για...

Μια πεταλούδα στο δέντρο απέναντι χτυπάει το κουκούλι της να βγει, να μεταμορφωθεί. Η Κατίνα επεξεργαζόταν το κουτί με τους μεταξοσκώληκες, παρακαταθήκη της γιαγιάς της,...

Με λένε Βρωμιάρα/ Μπάσταρδη/ Αδέσποτη/ Μην την χαϊδεύετε θα κολλήσετε και τίποτα.. Είμαι 12 χρονών πια, μια σωστή γριά, μια μαύρη μπασταρδεμένη σκύλα αστείρωτη....

Σε μυρίζουν στα μπαλκόνια τα ακατοίκητα, ξεχασμένοι βασιλικοί απότιστοι από πέρσι. Στα άνθη σου φώτα παιχνιδίζουν και αρώματα στήνουνε πλεκτάνες. Πώς μπλέξανε μπαχάρια με ξύλα σε...

Στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης εδώ και μια εβδομάδα έχει μυρίσει καλοκαίρι. Αυτό το καλοκαίρι που θέλει το μυστρί να ξύνει το χώμα και δάχτυλα...

Κάπου στα πέρατα του κόσμου, ξεχασμένη από την αγάπη του κόσμου, κοιτάς το παραθύρι σου να δεις ξάστερο ουρανό. Συνοφρυωμένα βλέμματα, απελπισμένα αγγίγματα και υγρασιωμένα...