Το δωμάτιό μου
είναι όπως το δικό σου.
Τα ρούχα μου
είναι όλα πάνω στην καρέκλα μου
και το μυαλό μου
έχει χυθεί στο πάτωμα.
Μπορώ να σ’ αγαπήσω,
χωρίς εσύ να αγαπάς τον εαυτό σου.
Το άγχος μου είναι να με αγαπήσω,
γιατί έτσι μου είπαν πως θα μ’ αγαπούν.
Αλλά δεν πειράζει,
εγώ μπορώ να σ’ αγαπήσω,
χωρίς εσύ να αγαπάς τον εαυτό σου.
Ίσως, επειδή
δεν προσπαθώ αρκετά για τον δικό μου.
Χαραμίζω ώρες ύπνου γιατί βήχω,
επειδή δεν προσέχω τα πνευμόνια μου.
Ντρέπομαι γι’ αυτό,
περισσότερο όταν στεναχωρώ την αδερφή μου.
Ντρέπομαι, όταν στεναχωρώ,
όσους προσπάθησα να ζεστάνω
και ν’ αγκαλιάσω με την αχείλιο πτέρνα μου,
να τους απογειώσω με ένα φτερό ελαττωματικό.
Συγνώμη.
Είσαι ο πιο όμορφος.
Εύχομαι να το πιστέψεις.
Θέλω να μείνω στο δωμάτιό μου
και να μην μ’ ενοχλήσει κανείς.
Όχι επειδή έκανα λάθος,
ούτε επειδή κάναμε λάθος.
Δε με ενοχλεί που κάναμε λάθος.
Με ενοχλεί που το κάναμε πολλές φορές.
Με ενοχλεί που το επιδιώκουμε,
το μετανιώνουμε αργά.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
