Duets  «Θα’ ρθει μια μέρα…»

γράφει η Μαρία Πανούτσου

18/04/2019

 

 

 Joseph Beuys

 

Duets

Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο

Η συνύπαρξη δυο ανθρώπων είναι δύσκολη. Ίσως η συνύπαρξη στο παιχνίδι, να γίνεται ευκολότερη. Η ιδέα των Duets ‘Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο’ μου γεννήθηκε όταν μια μέρα, σε ένα σχέδιο φίλου, θέλησα να ‘απαντήσω’ με ένα ποίημα και έτσι άρχισα να βλέπω σχέδια, φωτογραφίες, και μικρά κείμενα ως αφορμή, ως μια ηχώ, μιας σκέψη, μιας αίσθηση, του ‘άλλου’ ένα παιχνίδι σχέσης, με όσο γίνεται περισσότερη αθωότητα. Μια αθωότητα που κουβαλά την πονηριά του παιχνιδιού. Επιθυμητή συνύπαρξη στα Duets με υλικό που δημιουργείται ακριβώς για την συνεργασία αυτή. Τα κείμενα που θα παρουσιάζονται και το υλικό, επιδιώκουμε το μεγαλύτερο μέρος να είναι πρωτοεμφανιζόμενο, μια και το παιχνίδι ζητά ακριβώς, μια άμεση και στο παρόν δημιουργία και συνεργασία, δύο ανθρώπων. Ευχαριστώ όλες τις συμμετοχές που ήδη έχουν παρουσιαστεί και όσες θα παρουσιαστούν στα Duets.

 

Σήμερα στα Duets

               Ingeborg Bachmann Peter Huchel Αλέξης Γεωργαντάς

 

Κείμενο και Ποίηση

Art Work Joseph Beuys

 

Εν συντομία

Ingeborg Bachmann, Peter Huchel, Αλέξης Γεωργαντάς. Η ζωή  και  φύση είναι μια ιστορία  σύνθεσης. Πάνω σε αυτή την γραμμή, σχεδίασα αυτό το συγκεκριμένο Duets, με σκοπό την ανάδειξη σχέσεων. Μια πρόταση για διάβασμα της ποίησης. Να φέρω σε αντιδιαστολή -δυο και έναν, τρεις – ποιητές, που ανήκουν σε διαφορετικές περιόδους του κόσμου, αλλά που η μελαγχολία- αυτή η όχι πάντα δημιουργική ψυχική αντιμετώπιση και ουσία της ζωής και η συνειδητοποίησή της από τον άνθρωπο – τους ενώνει. Στο έργο τους, τόσο διαφορετικό μεταξύ τους, διαβάζω αυτή  την κοινή μοίρα στους στίχους τους. Ερεθιστική προσέγγιση για και έρευνα, ήταν αυτό το Duets για μένα. Η αγωνία της απώλειας της αγάπης και στους τρεις ποιητές, είναι φανερή.

Ingeborg Bachmann

Θα’ ρθει μια μέρα

Με έχουν ρωτήσει κάποιες φορές γιατί σκέφτομαι ή φαντάζομαι μία ουτοπική χώρα, έναν ουτοπικό κόσμο, στον οποίο όλα θα είναι καλά και στον οποίο όλοι θα είμαστε καλοί. Το ν’ απαντήσει κανείς σ’ αυτό, όταν έρχεται διαρκώς αντιμέτωπος με τη στυγερότητα αυτής της καθημερινότητας, μπορεί να είναι παράδοξο, γιατί ό, τι έχουμε είναι ένα τίποτα. Πλούσιος είναι κανείς όταν έχει κάτι που είναι περισσότερο από υλικά πράγματα. Και εγώ δεν πιστεύω σε αυτό τον υλισμό, σε αυτή την καταναλωτική κοινωνία, σε αυτόν τον καπιταλισμό, σ’ αυτή την κτηνωδία που λαμβάνει χώρα εδώ, σ’ αυτόν τον πλουτισμό των ανθρώπων που δεν έχουν κανένα δικαίωμα να πλουτίζουν από εμάς. Πιστεύω πραγματικά σε κάτι και το ονομάζω «Θα ’ρθει μια μέρα». Και μια μέρα θα έρθει. Ναι, προφανώς δεν θα έρθει, γιατί πάντοτε μας το κατέστρεφαν αυτό, εδώ και τόσα χιλιάδες χρόνια πάντοτε το κατέστρεφαν. Δεν θα έρθει, και παρ’ όλ’ αυτά εγώ το πιστεύω. Γιατί, αν δεν μπορώ πλέον να το πιστεύω, δεν θα μπορώ πλέον και να γράφω.

 Ι.Μ

Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν. Μετάφραση από τα Γερμανικά: Αλέξανδρος Κυπριώτης

 

 

Αλέξης Γεωργαντάς

 

ένα τραπέζι ακαθόριστου σχήματος                                                   

και

ψηλό.

 

Καθόμαστε κάτω από αυτό.                                                                                       

Δεν μας νοιάζει τι θα πει ο κόσμος.                                 

Τα μάτια μας αρχίζουν να μιλάνε.

 

Ο κόσμος τώρα δεν υπάρχει.

Α.Γ

 

Peter Huchel

 

ΕΙΡΗΝΗ

Καιρός μισεμού για τα πουλιά.
Στ’ αγκαθωτά τα γένια
άπ’  τα πατημένα στάχυα
ακόμα παραμένει το ήμερο κενό του καλοκαιριού.
Στις πολεμίστρες του υδατόπυργου
οργιάζει το γρασίδι.

P.H

‘Ενατη Ωρα, Πέτερ Χούχελ,( Μετάφραση ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΚΟΝΤΑΚΗΣ)

 

αγκάθια που δεν αντέχονται                                                                                        κι ας είναι περασμένα                                                                                                η μνήμη δεν τα ξεχνά.

Λίγο μόνο                                                                                                                                                       

αν μπορείς να τα υψώσεις                                                                                          ψηλά στον ουρανό                                                                                                      όπως τα μπαλόνια ηλίου                                                       

και έτσι να ελευθερωθείς

Α.Γ

                                                                       —

 

Δεν ξέρω τι θέλεις από μένα.
Δεν είμαι ικανή για τον ύμνο που θα σε έκανε να κερδίσεις μια μάχη.
Μπροστά από βωμούς αποσύρομαι.
Δεν μεσολαβώ.
Όλες σου οι υποθέσεις με αφήνουν αδιάφορη.
Αλλά όχι εσύ. Μόνο εσύ όχι.
Εσύ είσαι τα πάντα για μένα.
Και τι δεν θα ήθελα να ήμουν εγώ για σένα!
Να σε ακολουθήσω θα ήθελα, όταν θα έχεις πια πεθάνει
να γυρίσω να σε κοιτάξω κι ας μαρμαρώσω
ν’ αντηχήσω σαν ένα τραγούδι
να κάνω τα θηρία που θα έχουν απομείνει να δακρύσουν
τις πέτρες να ανθίσουν
να αποδεσμεύσω το άρωμα από κάθε κλαδί.

Ι.Μ        

Το ποίημα για τον αναγνώστη, της Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν. Μετάφραση: Αλεξάνδρα Αντωνακάκη

 

 

αν μπορούσα να δώσω

 

απάντηση στα ύδατα

σου

 

αν μπορούσα την παρηγορία σου να βρω

στα μεγάλα σου

δάση

Α.Γ

 

 

Στον Ζυγό και οι δύο ή ένα παιχνίδι για δύο: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση: Μαρία Πανούτσου.

Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού.

 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΌταν σε δαγκώνω, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
Επόμενο άρθροΆρωμα Ζωής, Δημήτρης Καρπέτης
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού. Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Σπούδασε στο Open University of London Humanities - Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London. Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ». Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London. Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.