Κείμενα Ανησυχίας
Γράφει η Μαρία Πανούτσου
Τα κείμενα ανησυχίας είναι…..: https://ologramma.art/pea-pteroenta/
L’enfer, c’est les autres
Ένα ‘’Ταξίδι’’ του Νίκου Κιχέμ
https://www.youtube.com/watch?v=9jWuw2ZBGMc
«Λίγη χαρά ή μικρές ανάσες πριν την πτώση»
γράφει η Μαρία Πανούτσου
Ώσπου να βρούμε
ή
να σπάσει η κλωστή που μας ενώνει,
ξένοι και μόνοι.
ν.κ
Ετούτη η αξία των μικρών πραγμάτων,
μέρα τη μέρα, κομμάτι κομμάτι,
ελαφρύνουν τον φόρτο του βάρους μου.
ν.κ
Είναι αλήθεια πως συχνά προβάλλουμε στις προθέσεις των άλλων δικές μας ανάγκες, φόβους και επιθυμίες. Στα νέα αυτά κείμενα πρωτοεμφανιζόμενα, στίχοι ποίησης του Νίκου Κιχέμ, αναγνωρίζω τις στιγμές μιας γλυκειάς παρένθεσης, ένα διάλλειμα γεμάτο με ολοκλήρωση, παροδική έστω, αλλά ολοκλήρωση.
Λαμβάνω την αίσθηση μιας ηρεμίας με καθαρό, ευωδιαστό, φρεσκάδας αέρα, που μετά από χρόνια ακόμη θα μεταφέρει στον άνθρωπο που έζησε τις στιγμές αυτές, στο ταξίδι αυτό, ένα είδος δικαίωσης. Πώς να προσέγγισης την εννοιολογική, υπαρξιακή και μινιμαλιστική ποίηση του Νίκου Κιχέμ παρά με αναφορές του αναγνώστη στις δικές του εμπειρίες. Διαβάζοντας την ποίηση του αναρωτιέσαι στο μεσοδιάστημα που δεν γράφει τι κάνει; Πως ζει; Πως αντιλαμβάνεται τους άλλους; Εισβάλλει η ποίηση του στην ζωή του;
Τι είναι αναλαμπή ;
Τι είναι δικαίωση;
Τι είναι ηρεμία;
Καθένας από μας έχει τις μνήμες του και τις ερμηνείες αυτών των καταστάσεων.
Μια μικρή ιστορία του Νίκου προσπαθώ να αρθρώσω, αλλά δεν θα θελήσω να την ολοκληρώσω. Καταθέτω το μυστήριου του φύλου του, Θα αφήσω τους στίχους του να μιλήσουν και τις φωτογραφίες του.
Και από μένα σκόρπιες σκέψεις που γεννήθηκαν από τους στίχους αυτούς.
Το ταξίδι αυτό του Νίκου Κιχέμ πέρα στον Ατλαντικό, ταιριάζει με την συνειδητοποίηση του παροδικού που ξεδιπλώνεται στην μέχρι τώρα ποίηση του Νικου Κιχέμ. Τι έχουνε εδώ; Έχουμε: Το ευάλωτον της ανδρικής ύπαρξης’ μια σεμνή και ειλικρινή αποδοχή της ανδρικής ευαισθησίας και μια ακλόνητη πίστη στην Ζωή και στο Έργο του δημιουργού. Θα αναρωτιέστε τι κάνω. Ξεχωρίζω την ποίηση σε ανδρική και γυναικεία, μα ναι αυτό κάνω. Και όμως μαζί με το φύλο του ποιητή αναγνωρίζω την υπαρξιακή του υπόσταση που δεν διαφέρει καθόλου από την υπαρξιακή αγωνία του κάθε ανθρώπου.
Ώσπου να βρούμε
ή
να σπάσει η κλωστή που μας ενώνει,
ν.κ
Η πρόσθεση η δική μου είναι δω την πτώση στην ποίηση του Νίκου Κιχέμ. Μια κρυφή πτώση που συνεχώς αναβάλλεται. Μπορεί αν μην ισχύει αυτό αλλά να είναι η δική μου ματιά στους στίχους του Αυτό σε μένα προβάλλει σε σελιλόιντ στο σώμα μου. Είναι χνάρια μιας δικής μου πνευματικής επαφής και με τον χώρο βρεγμένο, από τα νερά που του Ωκεανού.
Ακίνητος το χρόνο αψηφώ.
Στην αποσύνθεση θα είμαι o νικητής.
ν.κ
Μπλεγμένη είναι η σκέψη μου,
ελπίζοντας, μες την ομίχλη, να μην την δουν.
ν.κ
μ.π
Ένα ‘’Ταξίδι’’ του Νίκου Κιχέμ
Νίκος Κιχέμ
Το φως;
Αυτό αφαιρεί χρώματος μαύρου αναπνοές.
Με τα χέρια μου σκεπάζω τα μάτια.
Είναι η ζωή μου η αντανάκλαση απλών πραγμάτων.
——
Απλότητα, την ευθεία διέγραψα.
Ο συντομότερος δρόμος χωρίς τελειωμό.
———
Στη γύμνια υπάρχει ένα εκτυφλωτικό φως, η μικρότητα μας.
——-
Νηστεία εγωισμού, η πέψη της αγάπης.
———
Ετούτη η αξία των μικρών πραγμάτων,
μέρα τη μέρα, κομμάτι κομμάτι,
ελαφρύνουν τον φόρτο του βάρους μου.
——-
Μοσχοβολάει η χαράδρα.
Το απέναντι δέντρο ροδίζει και το φίδι γλιστράει.
Γεύομαι τ’ άνθη που χαράζουν την πτώση.
Κρεμασμένο σαπίζει το μήλο.
Ποτέ δε δαγκώθηκε.
———
Σε μια γωνιά που μυρίζει μια πλατιά Άνοιξη και κάρβουνο, ολημερίς σήμερα θρηνούν το Αιώνιο.
Εν συντομία σε μια γωνιά της Αβύσσου φθείρομαι, δια παντός ο χρόνος όλος μαζί κι σάρκα καταργούνται. Κι’ αναρωτιέμαι στη ρίγη, πως συμπυκνώνει το φως του κόσμου, από τ’ αστέρι ως την καύση την πρώτη, σ’ ένα σταυρό.
———
“Περίμενε, ένα λεπτό περίμενε”. Και μια ολόκληρη ζωή με προσπέρασε.
“Φύγε, τώρα φύγε”. Μια άλλη στάσιμη καθόταν με κοιτούσε.
———
Δεν έχω που να κρυφτώ,
λιγοστεύουν οι δικαιολογίες,
όχι εγώ, δε χωρώ πουθενά,
απ’την αρχή του μυαλού ως τη συντέλεια,
ένα άστρο που σβήνει το ξημέρωμα,
μια νότα που σβήνει στη σιωπή.
———
Αντικριστά, ο ένας κοιτάει τον άλλο, κενότητα.
Κόψιμο στο σώμα της είναι η ζωή, στις πιο μικρές λεπτομέρειες παγιδευμένη, απέναντι καθώς ματώνω περιμένει.
———
Μπλεγμένη είναι η σκέψη μου,
ελπίζοντας, μες την ομίχλη, να μην την δουν.
Ακούω κάποιον να φωνάζει “περίμενε”
Δε θέλει τα δεσμά της να αφεντεύουν άλλους.
Ακούω κάποιον να φωνάζει “που είσαι;”
Δεν με βλέπεις, δεν σε βλέπω, ελεύθεροι χανόμαστε στον κόσμο.
Αυτό δεν τ’ άκουσα.
———
Ώσπου να βρούμε
ή
να σπάσει η κλωστή που μας ενώνει,
ξένοι και μόνοι.
———
Τώρα πια ξέρω πως με λυπάται ο ουρανός.
Γιατί όταν βρέχει πιο χαμηλά πέφτει από εμένα.
———
Ακίνητος το χρόνο αψηφώ.
Στην αποσύνθεση θα είμαι o νικητής.
——
Κρεμασμένος στο βράχο, σπαρταρούν από κάτω σειρήνες, μες τη λάμψη τα λέπια ηχούν. Τι περίεργο πράγμα, το γαλάζιο που πίνω, χωρίς πόδια μ’ αφήνει για να βρω τα φτερά.
ν.κ
Σχετικά με το υλικό
Οι παραπάνω σκέψεις είναι εμπνευσμένες και δημιουργημένες στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Νίκος κιχεμ βρέθηκε εκεί ως καλεσμένος για την ατομική φωτογραφική του έκθεση: “Athens, the Obscurity of Abstraction”*. Εσωτερικές και βιωματικές οι γραφές κάποιες γράφτηκαν μέσα στο ιστορικό cafe Vesuvio, όπου σύχναζε οι ποιητική beat generation και οι εμβληματικές μορφές των Jack Kerouac και Allen Ginsberg.
Νίκος Κιχέμ
Βιογραφικό
Ο Νικόλαος Κοτσαμπουγιούκης ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Εμφανίζεται στο διαδίκτυο με το ψευδώνυμο “Νίκος Kiχεμ”.
Συγγράφει παραμύθια και ποίηση και ασχολείται με την τέχνη της φωτογραφίας.
Το βιβλίο του κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Κουκούτσι” με τίτλο «Οι στροφές και ο δρόμος»,2018.
Στο ιστότοπο του kihem.com βλέπετε λεπτομερώς τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες.
*Το thesis της έκθεσης όπως εμφανίστηκε στην παρουσίαση : A poetic, minimalistic approach inside the architectural chaotic dimensions of Athens or «how untold sentiments and feelings fit in the smallest of places».
ΦΩΝΟΓΡΑΦΙΕΣ–ΝΙΚΟΣ ΚΙΧΕΜ
Σχετικά.
https://www.politeianet.gr/books/9786185202217-kichem-nikos-koukoutsi-oi-strofes-kai-o-dromos-285461
https://www.logografis.gr/βιβλία-και-βιβλιοπωλεία-ποιητές-και-ε/
https://www.youtube.com/watch?v=NwdRkh7f8Us
—–
Κείμενα ανησυχίας: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση: Μαρία Πανούτσου.
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
