Ετικέτα: Φωνές

Ήταν ο ήχος της φωνής που πρώτα αναγνώρισα. Το γρέζι εκείνο που έβγαινε απ’ τα έγκατα και ανοιχτό και ολόκληρο απλωνόταν, σπάζοντας κάθε τοίχο...

Νυσταγμένα μάτια που πικρά χαμογελούν κοιτούν την άδεια πόλη. Φλεγόμενοι βόστρυχοι ξεπρόβαλλαν από το κράνος του. Μοιάζανε της πόλης λυχνίες που λαμπύριζαν μονάχα για δυο μάτια...

Τα πιάτα που έχουν αφεθεί στο νεροχύτη άπλυτα με αγχώνουν. Νιώθω πως με κοιτούν ακόμα κι αν έχω φύγει γρήγορα για το σαλόνι σε...

Με λένε Μαρία- εναλλακτικά, θα λεγόμουν Αγγελική , αλλά επικράτησε η άλλη γιαγιά- και είμαι εικοσιπέντε ετών. Εν τω μεταξύ, όσο πληκτρολογώ το ''εικοσιπέντε'',...

Αν ήταν λουλούδια οι κιμωλίες, θα ήταν μπιγκόνιες. Γράφανε και σβήνανε αναμνήσεις που αριθμούσαν από τα 15 τους έτη. Στους κύκλους των χρόνων φυσούσαν τα υπολείμματα...

Είμαι τύπος πρωινός. Με υποχρεώσεις ή χωρίς και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, θέλω να σηκώνομαι νωρίς, να σκέφτομαι πως θα με χτυπάνε ηλιαχτίδες τις περισσότερες...

Θεσσαλονίκη- Αθήνα Αύγουστος 2019   Οι μέρες περνούσαν κι ένα πέπλο μαγείας τύλιγε ακόμη πιο σφιχτά τον αλαβάστρινο λαιμό του. Η θνητή του φύση δεν έμελλε...

Στον Φεντερικο Γκαρθια Λόρκα   Αφέγγαρη νύχτα Η νύχτα που έφυγες Κι ονειρεύτηκες τόσο πολύ Τα όμορφα φεγγάρια Του Γουαδαλκιβιρ   Ανέπνευσες πρώτη φορά Στον κόσμο Κι άνθισε ο κόσμος Κόκκινος   Μία πάναστρη νύχτα Πανσέληνος ολοόιομη   Και αυτό...

(26 Αυγούστου 1914 - 12 Φεβρουαρίου 1984) Η σύνθλιψη των σταγόνων   Σ’ αγαπώ απ΄το φρύδι, απ’ τα μαλλιά, σε διαφιλονικώ σε διαδρόμους λευκότατους όπου παίζονται οι πηγές...

Καμμένα χαρτιά νέοι άνθρωποι ρημάδια τραγουδάνε τον καιρό τους μεσ' απ' τις κλεμμένες τους ψυχές Ποιός τις έκλεψε; Τις έκλεψε; Θέλω να πω, ήταν γεμάτο κάποτε εκείνο το κενό όπου στρογγυλοκάθισε η εμμονή...