Κείμενα Ανησυχίας
Όταν τα χρώματα είναι ρολόι που χτυπά τις ώρες
Μνεία στο έργο της ζωγράφου Eva Green
Με τρόπο εύκολα, αναγνωρίσιμο, με τεχνική μεστή, πειστική, σίγουρη, παίρνει το χρώμα και το απογειώνει αφού τα καθημερινά εφήμερα λουλούδια, που πριν λίγο διακοσμούσαν το περιβάλλον μας, πριν μαραθούν, για τελευταία φορά όρθια στο βάζο ακόμη λαμπερά, τώρα τα βλέπουμε να στέκουν στον καμβά ολοζώντανα, με μια δεύτερη ζωή, αιώνια όμορφα.
Η ζωγραφική της Eva Green, αναδεικνύει μια μοναξιά αλλιώτικη από αυτή της φύσης, μια τεχνική μοναξιά. Τα λουλούδια της, στέκουν εκεί σε όλες τις στιγμές της μέρας και της νύχτας, φυλακισμένα στον χρόνο. Τα θέματά της, νεκρή φύση, λουλούδια στο βάζο, ή σε ένα τόπο άτοπο, όπως τα χρυσάνθεμα που μπορεί να είναι και ήλιοι -τόσο κοντά που είναι ο φακός του ματιού της καθώς τα αποτυπώσει, που τα όρια χάνονται. Μια αίσθηση απώλειας μου δίνουν οι μαργαρίτες, τα τριαντάφυλλα, τα κρίνα, καθώς μου γεννούν πένθιμες σκέψεις με την μη κατά την γνώμη μου, ρεαλιστική τους απόδοση. Όλες οι διαβαθμίσεις της ζωής, από την γέννηση στο θάνατο, με την αποτύπωση των λουλουδιών ξαναγεννιούνται και με ένα οικείο τρόπο, μας τις θυμίζουν.
Η ζωγράφος με ένα θέμα απλό και με την ‘άρτια τεχνική της, κατορθώνει να εκφράσει τον προβληματισμό της για την ζωή. Με χρώματα άλλοτε μουντά άλλοτε με σχεδιάσματα σχεδόν ατελή πιάνει την αίσθηση των λουλουδιών και της ζωής συγχρόνως. Η λαμπρότης, εναλλάσσεται με την μαραμένη τους όψη, υπαινιγμός για τον χρόνο που άλλοτε εμφανίζεται στους πίνακες της και άλλοτε πάλι τον εξαφανίζει και δίνει μια παγωμένη εικόνα – την νεκρή φύση σε όλο της το μεγαλείο.
Το κάθε της έργο μιλάει και λέει μια ιστορία μοναξιάς. Μιλάει και για ένα τόπο και αφήνει χώρο σε κάθε της πίνακα, να μιλήσει με σεβασμό για την μετάβαση από το χώμα στον σπόρο, στο νέο φυτό, στο ανθισμένο λουλούδι και τέλος στο αποτύπωμα του.
Αυτά τα κομμένα λουλούδια είναι ένας από- χαιρετισμός σε κάτι που ο άνθρωπος πάντα θα είναι ευαίσθητος, στην ομορφιά και το σύντομο της ύπαρξής του.
H Έβα γεννήθηκε στα Χανιά και πολύ νέα ξεκίνησε την ζωή της με ένα τολμηρό ταξίδι στην Νέα Ζηλανδία. Αργότερα εγκαταστάθηκε και έζησε στην Αυστραλία. Στο έργο της είναι φανερές οι επιρροές από τον ζωγράφο GRAEME INSON και με σπουδές στην σχολή ζωγραφικής στο Σίδνεϊ, του ‘Julian Ashton Art School’ δημιούργησε σιγά σιγά, τον δικό της ζωγραφικό τόπο. Τοπία και πρόσωπα η δουλειά της με ρεαλιστική προσέγγιση όπως λένε, όμως εγώ επιμένω σε μια ανάλυση του έργου της διαφορετική. Μελαγχολική ιμπρεσιονιστική διάθεση γυροφέρνει το έργο της, ξεφεύγει από τον ρεαλισμό και προτείνει μια νέα διάσταση. Σε αυτό την βοηθά η χρήση του χρώματος που δεν είναι ποτέ λαμπερή αλλά αντίθετα θαμπή λες και ανάμεσα σε μας και τον πίνακα μεσολαβεί ένα διάφανο πέπλο. Μια απόσταση χρόνου. Από σεμνότητα ή προσπάθεια για άμεση επικοινωνία με το κοινό της, κρατά αναγνωρίσιμα θέματα, απογειώνει όμως την τέχνη της, με την συναισθηματική φόρτιση που χρωματίζει τους πίνακες.
Την Έβα την γνώρισα στην Κέα, το 2003. Της οργάνωσα έκθεση στον χώρο μου και διατήρησα μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί της. Χαθήκαμε βέβαια με τα χρόνια, αλλά μένει στην μνήμη μου η δουλειά της, η αισιοδοξία και η μαχητικότητα της προσωπικότητάς της. Πάντα ήξερε τι ήθελε και οι δισταγμοί της ήταν η πλευρά της αθωότητάς, που την κράτησε, για ώρα ανάγκης.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
