Είναι άραγε αλήθεια πως το 70% της ανθρώπινης ύπαρξης το συνιστά η ανασφάλεια σε υγρή μορφή;
Έχεις σκεφτεί πως μέσα στον κύκλο αυτόν της ανασφάλειας κινείσαι και ανακυκλώνεις τη μοναξιά σου;
Μέχρι πότε τα κυριακάτικα τραπέζια θα σε κάνουν να παίρνεις θέση στα πράγματα, ξανά και ξανά, κάθε Κυριακή και κάθε φορά να μην φτάνει;
Τα «Αστικά Δύστυχα» δεν είναι μια καταγραφή ενός χαμένου συναισθήματος, ενός ανεκπλήρωτου ονείρου.
Πρόκειται για έναν φόρο τιμής στο αστικό τοπίο που σφίγγει, μαυρίζει, οργίζεται και ο, τι ξερνάει, πασχίζει να το καταπιεί για να μην δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να αποπροσανατολιστεί.
Κάθε μέρα, κάτι χάνεται. Κάθε μέρα ωστόσο, μπορείς να βρεις κάτι καινούριο να συνεχίσεις.
Κάθε μέρα γκρεμίζεις έναν κόσμο στο όνομα του έρωτα για να έρθει το πρωί και να νιώσεις αδύναμος μπροστά στις δυνατότητες που ο ίδιος έχεις.
Τα «Αστικά Δύστυχα» σου δίνουν να καταλάβεις τι πάει να πει να πυρπολούνται τα σωθικά σου και να είσαι αποφασισμένος να τα μαζέψεις και να παλέψεις για την επόμενη μέρα.
Κι ας ξέρεις πως η επόμενη μέρα θα σου παρουσιαστεί ακριβώς όπως η προηγούμενη.
Σημασία έχει να είσαι πάντα διαθέσιμος να «εκραγείς» μέσα στο τοπίο αυτό. –
Ο Δημήτρης Γκιούλος είναι συγγραφέας. Έχει, έως σήμερα, εκδώσει τρεις συλλογές διηγημάτων. Τα “Δι’ άρλεκιν πάροντι και άλλες καταστάσεις…” (2011) και “Ο τροχός της τύχης” (2015) από τις εκδόσεις Χαραμάδα και το “Δώδεκα καρέ” (2012) από τις εκδόσεις “Ο κήπος με τις λέξεις”.
Kυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θίνες.
Γεννήθηκε και ζει στη Δράμα. Στην Κομοτηνή, σπούδασε Νομική. Ανάμεσα στις πολλές ώρες στα πολλά βιβλία και σημειώσεις για τη σχολή, έβρισκε χρόνο για να διαβάζει και τα άλλα, τα λογοτεχνικά. Αν ρωτήσει κανείς έναν φίλο της, θα την χαρακτηρίσει με δυο λέξεις: βιβλία και καφές.
Στο «Ολόγραμμα» παρουσιάζει – προτείνει βιβλία –όλων των ειδών- που αγαπά και θεωρεί άξια προσοχής.
