Βλέπεις εκείνο το ουράνιο τόξο
είναι τα χέρια σου που αγκαλιάζουν
τη καρδιά μου
και τα τρένα επαγρυπνούν στους σταθμούς
δεν διανυκτερεύουν
περιμένουν μια λέξη σου
ένα δάκρυ μου κυλάει το πιο συχνά
σε τοπία νυχτερινά
όπου ενώ δεν υπάρχεις
υπάρχεις
μια οπτασία από άλεκτο
και βροχή
…
Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάρπαθο. Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αγάπησε από παιδί τη Λογοτεχνία, γιατί μέσα από εκείνην ξέφευγε από τον κόσμο που πολλές φορές επιβάλλεται στους ανθρώπους. Έκτοτε ανακάλυψε κι άλλες αγάπες. Όλες είχαν να κάνουν με μικρά – μικρά κομμάτια που κρύβονται μέσα σε ψυχές και περιμένουν να αναδυθούν. Πολλές από τις αγάπες του, τις εφηύρε γιατί ήταν εκείνες που χρειαζόταν, για να μην επιβιώνει μόνο. Τώρα, ξανά μαθαίνει να ψάχνει για χρώματα, και στιγμές και κομμάτια μικρά. Με την γνώση πως δεν θα τα βρει ποτέ όλα. Του αρκεί. Ταξιδεύει.
