Αγιότατος έρως « απομεσήμερο »
Γράφει η Μαρία Σ. Πανούτσου
04/09/2021
Σκίτσο και φωτογραφία της Μαρίας Σ. Πανούτσου
Ποίηση: Μαρία Σ. Πανούτσου
Με δυσκολία προχωράει η ζωή,
σαν άρρωστο απομεσήμερο,
Δένδρα πουλιά χώμα αέρας
τριλογία για ένα απομεσήμερο
ή
η απολεσθείσα μνήμη
α.
τι περίεργα πλάσματα που είναι οι άνδρες
ποτέ δεν τους είδα τόσο καθαρά όσο τώρα
ναι τόσο διαφορετικοί
παράξενο πως πορεύτηκα μαζί τους τόσα χρόνια
και εκείνοι πόσο παιδεύονται από μας
φτωχά μου πλάσματα εμείς και εσείς της φύσης δημιουργήματα
από συνήθεια δεν τρομάζω μόλις αντικρίζω την μορφή τους
από την αγάπη στον πατέρα ίσως-
μα που δεν ήταν άνδρας ήταν πατέρας
β
ανεμίζω μια πάνινη σκάλα με το ένα χέρι
και με το άλλο, με κρατώ και ανεβαίνω
κοιτάω από ψηλά και όλα μοιάζουν διάφανα
χωρίς σπλάχνα και αίμα
τι ωραία είπα
έτσι θα έπρεπε να είναι η ζωή
χωρίς σπλάχνα και αίμα
τόση φασαρίαία που κάνουν
όλα του κορμιού τα πράγματα
διψάω για την ελευθερία
που μου έταξαν τα αστέρια
που έταξαν οι μοίρες
και όλα τα όνειρα που έκαναν
τόσες γυναίκες πριν από μένα
γ
τώρα ψάχνω στις ρίζες των κορμών
την τρύπα για να περάσω στον κόσμο των παραμυθιών
όπως η Άννα (το διάβασα ή το έφτιαξα στο κεφάλι μου)
για μια Άννα – και το παραμύθι – έλεγε
πως κάποια δένδρα έχουν ένα μυστικό πέρασμα
για την χώρα των παραμυθιών
οι γριές και οι γέροντες που θα συναντούσα εκεί
λένε μόνο παραμύθια
είναι όλοι παιδιά των δένδρων
με ρίζες και εκεί δέχονται κάποιες φορές
μικρά παιδιά
και τα αφήνουν να ακούσουν τις ιστορίες τους
λες να πήγα ήδη και τώρα είμαι στην επιστροφή;
Αδημοσίευτο 2021
«Ο αγιότατος έρως και άλλα τινά»
Ρapaver rhoea
Η ερωτική ποίηση που πραγματεύεται την φυσική κατάσταση που προκύπτει αθέλητα στους ανθρώπους και τους βγάζει για λίγο ή για πολύ, από τον δρόμο που έχουν χαράξει, είναι μια πράξη που έχει όλα τα στοιχεία μιας επανάστασης, μιας προσωπικής επανάστασης, που ίσως να είναι και η πιο ουσιαστική. Ο έρωτας αφορμή για αλλαγή και αμφισβήτηση συθέμελα του εαυτού μας και των αρχών μας, έρχεται ολόδροσος να μας οδηγήσει σε όχι και τόσο δροσερές και ευχάριστες ψυχικές καταστάσεις.
Η ποίηση κατ’ εξοχήν ερωτική, ακόμη και όταν δεν φαίνεται στο πρώτο πλάνο της γραφής, μας ανοίγει ορίζοντες για να έρθουμε πιο κοντά στο πρόσωπο του ανθρώπου, που δεν είναι εύκολο να προσεγγίσουμε με άλλον τρόπο.
«Ο Αγιότατος Έρως και άλλα τινά»: Σύλληψη, έρευνα, οργάνωση και εκτέλεση:
Μαρία Σ. Πανούτσου
[Copyright © Μαρία Σκουλαρίκου-Πανούτσου]
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
