Μαρία Πανούτσου
« τα πρωινά »
ή ψάχνοντας το τραγούδι των πουλιών
Καταγραφή ποιημάτων
Από το 2018… 2019… 2020 – 21 και συνεχίζονται
Σήμερα αφιερωμένα Τα πρωινά στο πολύπαθο νησί, την Κύπρο.
Φωτογραφία FAMAGUSTA έργο: Tου Braun F.Hongenberg. Cologne 1599.
Λίγα Λόγια
Τα «ΤΑ ΠΡΩΙΝΆ» γεννήθηκαν κάποιο πρωινό το 2018 αυθόρμητα και από την στιγμή εκείνη, έγιναν απαραίτητη καθημερινή αντιμετώπιση του χρόνου, της πρώτης αίσθηση μιας καινούργιας μέρας ή η κούραση της ζωής που πολλαπλασιάζεται γνωρίζοντας το πως και το γιατί.
Γεννήθηκαν για να εκθέσουν την περιέργεια για ζωή, για μάθηση, για να επικοινωνήσουν με τον ιδανικό άνθρωπο, μικρές φλόγες, μηνύματα, σε ένα μπουκάλι μέσα, καλά κλεισμένο, που λέγεται Φ.Β ή ό, τι άλλο σύγχρονο ταχυδρομείο- ονομάστε το εσείς – όπως σας αρέσει.
Όμως, γεννήθηκαν από το σώμα μου και κατευθύνονται σε αυτό, αφού ουσιαστικά είναι υπαρξιακές κραυγούλες για μένα, για τους ανθρώπους, για το μυστήριο της ζωής, που δεν μας ανήκει και κυρίως για το σύμπαν και για ό, τι καθαρό και γνήσιο, στην πρώτη του στιγμή, σαν αυτό – σαν το πουλί που σπάει το κέλυφος να βγει στην ζωή και είναι έτοιμο με το στόμα ανοιχτό για να φάει, τόσο απόλυτα αναγκαίο, με ένα στόμα και ένα τσιριχτό ήχο: Aυτά είναι τα πρωινά μου.
’Άλλοτε σε ποιητική φόρμα και άλλοτε πεζά, ψάχνοντας τον καλύτερο τρόπο να εξαντλήσω την γλώσσα που με γέννησε – πασχίζοντας την καθαρότητα ενός νεογέννητου πουλιού.
Στα πρωινά συνήθως – ζωγραφική –John James Audubon.
Σήμερα το 31ον
Το αφιέρωμα ΑΜΜΌΧΩΣΤΟΣ σε δύο μέρη.
Α μέρος
Ποίημα -Φωτογραφία
Β μέρος
Ποίημα – Aπόηχος
ΤΑ ΠΡΩΙΝΆ
Α ΜΈΡΟΣ
Αρσινόη
αγαπημένες στιγμές της μάζωξης
στον κήπο με τα λεμονόδενδρα
αγουροξυπνημένος ο πατέρας
μια ξύλινη σκάλα με όμορφη καμπύλη
μας χώριζε από τον παράδεισο
μετρούσα τα σκαλιά καθώς κατέβαινα
Βαρώσι μου Αμμόχωστο
μια όμορφη κόρη ήσουν και σε ζήλεψαν
ένα κομμάτι γης με γύρω θάλασσα
μα άχρηστες οι προσευχές
αγροίκοι σε βατέψανε μικρή μου όμορφη
δεν ήταν όλοι ο μάρτυρας Μαρκαντώνιος
να θυσιάσουνε ζωές και πλούτη
ας ήταν να μην σε γνώριζα
ας ήταν να μην σε διάβαζα
ας ήταν να μην σε πόνεσα
να μη ήξερα το ένα και το άλλο
η ιστορία σου περίτρανα αντιλαλεί
κι εσύ ακόμη ζωντανή παλεύεις
εσύ,
απόηχος της Αρσινόης.
Β ΜΈΡΟΣ
Οχλαγωγία.
1
Δίχως το Ίχνος, δίχως Ηθμό τι γυρεύουμε;
Απαριθμώ μόνο ασέβειες.
Καταγράφω έλλειψη δικαιοσύνης.
Ξεχάσαμε τους άγραφους νόμους.
Με νομοθεσία ελλιπή.
Όλα έχουν υποβαθμιστεί.
Διάγουμε επικίνδυνη εποχή.
Με το μανδύα της ελευθερίας.
Μισανθρωπισμός.
Συγκρατώ και διώχνω μακριά ό,τι σάπιο.
Οι θεσμοί της κοινωνίας όχι μόνο νοσούν αλλά επιθυμούν και εμείς το ίδιο να νοσούμε.
Γονυπετώ με μια προσευχή στο στόμα, στην καρδιά.
2
Και οι φιλίες έγιναν σύννεφο
που περπατά στον ουρανό,
μικρές σταλαματιές της βροχής
και ευχές για ένα αύριο,
τίποτα δεν μένει αχρωμάτιστο-
γλυπτό είναι στιβαρό,
που στηρίζει το χθες
κι οι κουκουβάγιες νουθετούν
καθώς μαζί στα μονοπάτια
κι οι νυχτερίδες
άλλαξαν σπίτι, ευτυχώς,
όλα στη θέση τους-
καθώς ταΐζω
ένα πληγωμένο περιστέρι
σκέπτομαι
πως όλα είναι σωστά βαλμένα.
—
2021
https://ucy.academia.edu/MariaIacovou
https://ucy.ac.cy/dir/el/component/comprofiler/userprofile/mariai
Τα πρωινά
https://ologramma.art/tahttps://ologramma.art/ta-pro
https://ologramma.art/ta-proina-3/
https://ologramma.art/ta-proina-
https://ologramma.art/ta-proina-5/
https://ologramma.art/ta-proina-6/
https://ologramma.art/ta-proina-7/
https://ologramma.art/ta-proina-8/
https://ologramma.art/ta-proina-9/
https://ologramma.art/ta-proina-11/ ( 10 )
https://ologramma.art/ta-proina-12/
https://ologramma.art/ta-proina-13/
https://ologramma.art/ta-proina-15/
https://ologramma.art/ta-proina-16/
https://ologramma.art/ta-proina-17/
https://ologramma.art/ta-proina-18/
https://ologramma.art/25140-2/
https://ologramma.art/25565-2/
https://ologramma.art/26131-2/
https://ologramma.art/ta-proina-21/
https://ologramma.art/ta-proina-22/
https://ologramma.art/ta-proina-23/
https://ologramma.art/ta-proina-24/
https://ologramma.art/ta-proina-25/
https://ologramma.art/ta-proina-26/
Συνεχίζεται
Μαρία Πανούτσου copyright © all rights reserved.
Επιμέλεια: Αλεξία Κατσαβού.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
