Άναψε ένα ακόμη τσιγάρο,
γόπες πεταμένες δεξιά και αριστερά, τασάκι γεμάτο στάχτες,
τραυματισμένα δάχτυλα από θραύσματα γυαλιών,
όλα στοιβαγμένα σε ένα μουντό δωμάτιο που μύριζε μπαγιάτικο καπνό.
Το σπίτι ανάστατο
-σπασμένα πιάτα, αναποδογυρισμένες καρέκλες, σκισμένες κουρτίνες,
κι ένας μεγάλος κόκκινος λεκές πάνω στο χαλί-
Μια ώρα πριν…
Πώς θα μπορούσε να την κατηγορήσει;
Έπρεπε να φύγει,
σαν πληγωμένο ζώο,
ενώ αυτός έμεινε εκεί, βυθισμένος.
Κι όμως ορκίζεται – Δεν ήμουν εγώ ο δράστης,
φταίει αυτή η βρώμικη συνήθεια μου.
Εξάλλου, εγώ είμαι αυτός που είμαι…
Βυθισμένος στο ποτό μου –
Τα ρούχα της ακόμη εκεί, ανέπαφα
σαν την περηφάνια της.
Η ψυχή και το σώμα της γεμάτα ουλές,
θα της θυμίζουν μιαν άλλη πραγματικότητα.
Η Λευκοθέα-Μαρία Γκολγκάκη εργάζεται εδώ και 23 χρόνια ως καθηγήτρια Αγγλικών σε φροντιστήρια Ξένων γλωσσών ενώ παράλληλα εργάζεται ως freelancer, γράφοντας βιβλία αγγλικών που διδάσκονται σε φροντιστήρια. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε και με την ποίηση. Η πρώτη της συλλογή με τίτλο: «16 of Me», εκδόθηκε το 2019 σε Νέα Υόρκη και Λισσαβόνα από το λογοτεχνικό περιοδικό Adelaide Literary Magazine ενώ μέρος αυτών συνεχίζουν να εμφανίζονται σε διάφορα ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά στην Αμερική. Το άρθρο της, The Whole World Leads a Life of Uncertainty, εκδόθηκε επίσης στην Αμερική τον Απρίλιο του 2020 από τις εφημερίδες, The Sentinel και Tri-town Tribune. Παράλληλα, αρθρογραφεί για δύο ηλεκτρονικές σελίδες, το «Unspotted» και το «Μεταξύ μας». Η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Trance» πρόκειται να εκδοθεί το 2022 από τον εκδοτικό οίκο Wrecking Ball Press που εδρεύει στην Αγγλία. Το παιδικό της μυθιστόρημα με τίτλο «Μα τι Φαντάστηκες!», εκδόθηκε από τις εκδόσεις Υδροπλάνο το Μάρτη του 2021.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
