Ελπίδα, ειρήνη, ευτυχία
Αυτά τα τρία χρειάζεται κανείς για να πορευτεί σε τούτη την ζωή, όπως και στην θάλασσα
Αυτά δεν τα είπε κάποιος άνδρας σοφός, ούτε εγώ, απλά τα είδα γραμμένα σε τρία ψαράδικα, αραγμένα σε μια Αμοργιανή ακρογιαλιά
Θα μπορούσε να είναι μια παριανή ακρογιαλιά
Μια ναξιώτικη
Μια ανδριώτικη
Και τότε κατάλαβα πως τούτα τα τρία συστατικά πάντα τα είχα στην καρδιά μου
Απλά κάποιες στιγμές το ξεχνούσα πως τα διέθετα
Πίσω στην αδηφάγα πόλη, το κυνήγι του χρήματος και των γυναικών, νόμιζα πως θα με έκαναν ευτυχισμένο
Αλλά πώς μπορούσαν να μου προσφέρουν κάτι που ήδη είχα;
Είμαι ευγνώμων για τους ανθρώπους που συνάντησα στο ταξίδι αυτό και για τους κοντινούς μου ανθρώπους, που πάντα βρίσκονταν εκεί, όταν τους είχα πραγματικά ανάγκη
Όχι για να με σώσουν, όχι για να με δασκαλέψουν, αλλά για να μου θυμίσουν ποιος πραγματικά είναι
Και έτσι, με αυτήν την συνειδητοποίηση, αυτά τα τρία ψαράδικα, (ξανά) ξεκίνησε αυτή η όμορφη περιπέτεια.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Κωστής Τρυφωνίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε στο ΤΕΙ Εργοθεραπείας Αθήνας. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε μονοετές πρόγραμμα μετάφρασης σε ιδιωτική σχολή. Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και έχει πολύ καλή γνώση σε ό,τι έχει σχέση με ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Για τέσσερα χρόνια έκανε σπουδές μοντέρνου πιάνου. Έχει στο ενεργητικό του πλήθος σεμιναρίων στο αντικείμενό του.
Με πλούσια επαγγελματική εμπειρία ως εργοθεραπευτής και μεταφραστής στο παρελθόν, σήμερα εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας Εργοθεραπείας. Είναι συγγραφέας δύο ποιητικών συλλογών (“της ορμής και της αναπνοής”, εκδόσεις Εριφύλη και “του Έρωτα και της Ελευθερίας”, εκδόσεις Ιδεόγραμμα) καθώς και της αυτοέκδοσης “Της Γυναίκας και της Ουσίας”.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
