εκδ. Κίχλη


Ορισμένες φορές η ποίηση ξεκινά και καταλήγει σε μας. Τις περισσότερες, εμφανίζονται και παρεμβαίνουν άνθρωποι, στιγμές και συναισθήματα. Έτσι, δημιουργούνται τα ποιήματα και αφηγούνται την ιστορία τους.

Οι καλοκαιρινές διακοπές δεν θα σήμαιναν και πολλά αν δεν τις μοιραζόμασταν με τα αδέρφια μας κάτι μεσημέρια που οι μεγάλοι κοιμούνται και εμείς πασχίζουμε να μάθουμε τον κόσμο.

Οι φλούδες από τους παιδικούς ώμους, οι πετσέτες που κρέμονται σε χρόνο αναμονής, σπρώχνουν τον χρόνο ως τα χρόνια της πρώτης ανεξαρτησίας. Εκεί που το σώμα επισήμως έτρεμε από ανάγκη να γνωρίσει το άλλο και τις σιωπές να γεμίζουν τα κενά ανάμεσά τους.

Και έτσι φτάνει η ενήλικη ζωή, μέσα σε ένα τραίνο κι ένα ζευγάρι που δυο μάτια το παρατηρούν να ερωτεύεται, να δακρύζει και να κινείται μέσα στο παρελθόν και το μέλλον.

Η ποίηση κινείται μπρος πίσω, μεταξύ των ανθρώπων και του παρελθόντος τους, όσο τους περιμένει το μέλλον.

Η ποίηση είναι αυτό που δεν τολμάς να μοιραστείς με τον άνθρωπο που μοιράζεσαι την ζωή σου, αλλά η ζωή συνεχίζει να κυλά και να σε γεμίζει. –


 

Ο ΑΚΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν. Έχει εκδώσει τη νουβέλα Καρυότυπος (Κίχλη 2014), για την οποία τιμήθηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο Αναγνώστης, και το μυθιστόρημα Ρηχό νερό, σκιές (Κίχλη 2019).

Γράφει η Βάσω Κωνσταντινίδου.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.