πρέπει κανείς να μάθει
να έχει άμυνες
να μην ενδίδει στη ματαιότητα
μια λέξη, μια νότα, ένα λουλούδι
πρέπει κανείς να μάθει
να μην ανοίγεται πολύ
να μην σκέφτεται πολύ
να μην λέει:
«σήμερα ήταν ακόμα μια μέρα
χωρίς ωραιότητα, με θλίβει»
πρέπει κανείς να μάθει
να κοιτάει τους ανθρώπους
αλλά όχι στο βλέμμα
οι άνθρωποι τρομάζουν όταν
τους κοιτάνε στο βλέμμα
-ευθεία-
και τα βήματα ανοίγουν προς την πόρτα
πρέπει κανείς να κοιτά κάπως πιο πλάγια
είναι κλειδαριά ασφαλείας
για τους ανθρώπους
πρέπει κανείς να μάθει
να μην λέει αλήθειες
παρά μισές αλήθειες
και τα ποιήματα είναι φίλοι μας
όταν βγαίνει καθάριο το ύδωρ
από μέσα μας
τα ποιήματα δεν θα πουν:
«θέλω ένα μυστικό προσωπείο
μέχρι να βγάλουμε τις μάσκες»
τα ποιήματα ως προς αυτό
είναι φίλοι μας
φοράνε μόνο τις μάσκες
που τους δίνουμε
πρέπει κανείς να μάθει
να μην ενδίδει στον έρωτα
να μην ενδίδει στον έρωτα έστω
όταν εκείνος
δεν γίνει δάκρυα
δεν γίνει αίμα
μπροστά στην θλίψη μας
δεν γίνει ασπίδα
και σπορά από τις πληγές μας
πρέπει κανείς να μάθει
να μην ενδίδει στον έρωτα
στον έρωτα έστω
όταν αυτός είναι
παρά μονάχα μια επιβεβαίωση
της ματαιότητας
παρά ένα συμβόλαιο θανάτου
στον ανελεύθερο κόσμο
που ζούμε
πρέπει κανείς να μάθει
πως το να γεμίζει αίματα
και όλη μέρα να κουβαλάει τούβλα
στην καρδιά του
πως το να χτυπάει κάθε μέρα
και νύχτα
τα κεφάλια και τα χέρια
και τα μύχια
στον τοίχο της απελπισίας
σημαίνει να ζεις
πρέπει κανείς να μάθει προπάντως
πως κάποιοι
θα μας αγαπήσουν
-αδιαπραγμάτευτα-
και γι’ αυτούς
θα αξίζει
που ο κόσμος και σήμερα
ξημέρωσε
Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάρπαθο. Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αγάπησε από παιδί τη Λογοτεχνία, γιατί μέσα από εκείνην ξέφευγε από τον κόσμο που πολλές φορές επιβάλλεται στους ανθρώπους. Έκτοτε ανακάλυψε κι άλλες αγάπες. Όλες είχαν να κάνουν με μικρά – μικρά κομμάτια που κρύβονται μέσα σε ψυχές και περιμένουν να αναδυθούν. Πολλές από τις αγάπες του, τις εφηύρε γιατί ήταν εκείνες που χρειαζόταν, για να μην επιβιώνει μόνο. Τώρα, ξανά μαθαίνει να ψάχνει για χρώματα, και στιγμές και κομμάτια μικρά. Με την γνώση πως δεν θα τα βρει ποτέ όλα. Του αρκεί. Ταξιδεύει.
