Η μοναξιά της λήθης
Συναντήθηκαν μέσα σ’ ένα ποίημα,
ακουμπούσε με τα χέρια του τα γράμματα
ένωνε φωνήεντα, σύμφωνα,
έβαζε τόνους όπου και όταν χρειαζόταν
αργά και σταθερά,
για να περιγράψει τις ηλιαχτίδες
που ανακάτευαν τα μαλλιά της.
Ήξερε τις πιο κρυφές της σκέψεις
όμως δεν τη γνώριζε.
Αναρωτιόταν τι να κοίταξε εκείνη τη στιγμή
και έμεινε αποτυπωμένη η τόλμη στα μάτια της.
Του έγραψε την απάντηση με στίχους,
που την παράβλεψαν αδιάφορα
ανυποψίαστοι αναγνώστες.
Χαμογέλασαν και οι δυο
για τον κοινό τους κώδικα.
Έγραφαν ασταμάτητα
για να λύσουν μαζί τα δεσμά της λήθης.
Αφουγκράστηκαν τις ηχηρές εκπνοές της σιωπής
και άρχισαν τα ποιήματα ν’ αναπνέουν.
Ό, τι αληθινό είχε χαθεί στη λήθη
αναστήθηκε αιώνια.
*
Εγένετο ανυπακοή
Το χέρι στην καρδιά
να την καθησυχάσει
κραυγή απόγνωσης, απελπισία,
πύρινη μοναξιά επί γης.
Θέριεψε ο Άδης και βρυχάται,
συμμάχησε πίσω
από αλαφροΐσκιωτες κουρτίνες·
εκκένωση
φυγή η εντολή
απουσία
ερημιά πνοής
υποκρύπτοντα χαμόγελα επιτυχίας.
Ανέντιμη, κίβδηλη συγνώμη.
Δίνεται πάραυτα η απάντηση,
από αιώνες
χαραγμένη στην ψυχή:
ανθρώπινη αλυσίδα ζωής
επιμονή και θάρρος.
Στο θεριό
εγένετο ανυπακοή.
*
Αλήθεια είναι
Σκιάζεται το φως
από επιδεικτική, προκλητική ομοφωνία.
Άπλετο, αχώρητο όμως αυτό
διαχέεται παντού.
Διαπερνά, εισχωρεί,
συνθλίβει τους περιπαικτικούς αλαλαγμούς
των επικριτών της αλήθειας.
Αργεί όμως ν’ αποκαλυφθεί
και γίνεται έρμαιο η σιωπή της
σε δύσμοιρες καταστάσεις.
Ενθουσιώδης όπως πάντα
θυμώνω με την ανοχή της ταπεινοφροσύνης
και τη βεβαιότητα της δύναμής της
καθώς υπομένει καρτερικά τη σκίαση.
Πολλοί αλλά διάσπαρτοι
οι εραστές της ιστορικής αλήθειας,
υπερασπίζονται σθεναρά το αυτονόητο.
Μη λυπάσαι!
Να χαίρεσαι, όταν την διαβάζεις
περήφανος για το πάθος των ηττημένων της.
Κι εκείνη την πικρή προσωπική μου αλήθεια
Μη λυπάσαι!
Να χαίρεσαι, όταν θα την διαβάσεις
Απελευθερώθηκα
από σένα…
*
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ “Χρώματα ελλιπή”, Ελένη Α. Σακκά.
Εκδόσεις “Το Σκαθάρι”
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2022
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
