Η οπτική γωνία χρησιμοποιείται για να υποδείξει την προοπτική από την οποία μιλάει ο δημιουργός στον θεατή.
Καθορίζει την θέση από την οποία αναμεταδίδεται η ιστορία της φωτογραφίας. Μετατοπίζοντας την οπτική γωνία δίνεται στον θεατή μια εντελώς διαφορετική οπτική και εκδοχή της λήψης. Αυτό δημιουργεί μια ελκυστική και καινοτόμα εμπειρία προς τον θεατή, ειδικά όταν παρουσιάζονται πτυχές που ήταν αόρατες για αυτόν.
Η επιλογή του κάδρου ταυτίζεται µε την επιλογή του τι θα συµπεριληφθεί στην φωτογραφική εικόνα και τι όχι. ∆ηλαδή, τι κρίνεται ως άξιο απαθανάτισης και τι όχι, δεδοµένων των µηχανικών περιορισµών της φωτογραφικής µηχανής. Η αφαιρετική αυτή πράξη είναι γεµάτη νόηµα, τουλάχιστον τόσο όσο η επιλογή της συµπερίληψης: Το φωτογραφικό κάδρο, σε επίπεδο πραγµατολογικό, περιορίζει την φυσική κλίµακα στα όρια ενός περιορισµένου χώρου και ενός ατόµου ή µιας περιορισµένης οµάδας ανθρώπων, σε µια συγκεκριµένη στιγµή, ενώ στο επίπεδο των νοηµάτων το περιορισµένου κάδρου φωτογραφικό κείµενο αντανακλά την επιβολή (συµβολικά ή όχι) της κυρίαρχης ιδεολογίας, των κυρίαρχων αισθητικών προτύπων ή των κυρίαρχων µορφών των ανθρώπινων σχέσεων στο πλαίσιο της οικογένειας ή εκτός αυτού.(1)
Αυτό σημαίνει ότι για να διαμορφώσετε την άποψη σας για μια φωτογραφία, χρειάζεται πρώτα να βρείτε την κατάλληλη οπτική γωνία ώστε να βουτήξετε πολύ πιο βαθιά στην λήψη. Ώστε οι σκέψεις και τα συναισθήματα του δημιουργού να γίνουν στο μέγιστο βαθμό κατανοητά και να συνδεθούν με τον θεατή.
“Η φωτογραφία δεν έχει να κάνει μ’ αυτό που φωτογραφίζεται. Η φωτογραφία έχει να κάνει με το πώς φαίνεται αυτό που φωτογραφίζεται.”
Garry Winogrand
Πηγή:
1) Η φωτογραφία, µια πολύσηµη ιστορική πηγή: Η περίπτωση της Iταλοκρατούµενης Σύµης. ∆ηµήτρης Σ. Κυπριώτης.
Είμαι η Βιβή Δασκαλοπούλου και ζω στην Αθήνα. Το ταξίδι μου στον κόσμο της φωτογραφίας ξεκίνησε από πολύ νωρίς, έκτοτε φωτογραφίζω συστηματικά και έχω πολλά να μάθω ακόμα. Άλλωστε το πού μπορεί να φτάσει ο καθένας ο χρόνος μόνο το καθορίζει. Μου αρέσει να δοκιμάζω χωρίς να κατατάσσω τον εαυτό μου σε μία κατηγορία προς το παρόν και χωρίς να βάζω ”ετικέτες”.
Η φωτογραφία είναι δημιουργία, ένωση πολλών στοιχείων, είναι πάθος, είναι ένα απέραντο ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις… Για τον καθέναν από εμάς, η φωτογραφία σημαίνει κάτι το διαφορετικό. Αλληλεπιδρά με τις άλλες τέχνες, επηρεάζεται, μπορεί να συγκινήσει και το βασικότερο να ενεργοποιήσει διάφορα συναισθήματα.
Όσο για μένα η σχέση μου με τη φωτογραφία λειτούργησε σαν προσωπικός τρόπος έκφρασης και διαφυγής από την πραγματικότητα, σαν ξύπνημα των αισθήσεων, των συναισθημάτων, των σκέψεων και σαν δυνατότητα μετάδοσης ιδεών.
