Υπάρχουν στιγμές, όταν απουσιάζεις και δεν υπάρχει ένταση μεταξύ μας, που καθώς σε σκέφτομαι ανασαίνω την ικανοποίηση επειδή μοιράζεσαι μαζί μου αυτές τις μέρες μου. Ακριβώς όπως αναπνέεις τον αέρα μιας εποχής που ανανεώνεται. Με συνεπαίρνει, χάρη σ’ εσένα, μια ευτυχισμένη αμοιβαιότητα με τα πράγματα.

Είναι οι προνομιακές στιγμές μου. Κάθε άλλο πάθος μου- συμπεριλαμβανομένης και της περιπέτειας που με έσπρωχνε να γυρίζω στον κόσμο -το αντικαθιστά η ιδέα ότι υπάρχεις. Είναι σαν να γυρίσαμε και οι δύο από μακρινά και περίπλοκα ταξίδια… Μου σφίγγεις το χέρι και νιώθω ζεστά τα δάχτυλά σου. Κάποτε δεν ήσουν ικανή για κανένα σφίξιμο, γιατί τα δάχτυλά σου ήταν κρύα, άκαμπτα. Συχνά έμοιαζαν με νύχια αρπακτικού.

Μην ντραπείς… Σκέφτομαι τη στιγμή που ένα ανθρώπινο πλάσμα συνάντησε για πρώτη φορά τον όμοιό του, έχοντας συνείδηση αυτής της συνάντησης, καθρεφτιζόμενος μέσα στον άλλον, χαϊδεύοντας τον στο πρόσωπο και στο σώμα για να δει ότι ειναι ίδιοι.

Ό, τι συνέβη σε εμάς μπορεί να συμβεί σε ελάχιστους, να μπορούμε δηλαδή να ξαναφτιάξουμε μια καινούργια καρδιά στο ίδιο μας το σώμα… Έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας.


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο|Jacque Prevert
Επόμενο άρθροΠροσέγγιση, Γιάννης Ρίτσος
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.