Εάν οι μέρες σας κυλούν βιαστικές, σχεδόν βίαιες και δεν προλαβαίνετε να υπάρξετε, προτείνω να διαβάσετε Νικολάι Γκόγκολ. Όχι γιατί δεν απαιτείται βάθος σκέψης και χρόνος, τουναντίον! Απλώς ο κ. Νικολάι αποτελεί εξαιρετική πηγή έμπνευσης για όλους εμάς που εκλογικεύουμε και τρέχουμε να προλάβουμε και απαιτούμε μια ζωή γεμάτη και άδεια. Στο παλτό μιλά ξεκάθαρα για την τρέλα της δημόσιας και κοινής κοινωνίας μας, για την προσπάθειά της να επιβληθεί στον άνθρωπο, καταδεικνύει τον υλισμό και όλα τα κακά της καλής μας πολιτείας. Στο ημερολόγιο ενός τρελού δεν μας μιλά για τίποτε, μας ρίχνει βορά στις σκέψεις ενός τρελού, να γίνουμε ένα μαζί του, να παραλογιστούμε, να θεωρήσουμε και να θεωρηθούμε δεδομένοι. Τα διάβασα μαζί, το ένα πίσω από το άλλο, από λόξα σαφώς, και επειδή έτσι τα φροντίζουν οι σωστές εκδόσεις.
Προτείνω για τον Σεπτέμβριο ενδοσκόπηση στην ανθρώπινη τρέλα, στην ανάγκη μας προς κοινωνία, οι καλοκαιρινοί μήνες ελαφρώνουν τις συνηδείσεις και ο χειμώνας έπειτα μακραίνει. Φέτος θα σας διαβάσω ιστορίες κοινωνικές και κάποιες λίγες των πέριξ, γιατί η περίσσια ανάγνωση φέρνει – νομίζω – και λίγη, ελάχιστη γνώση, που είναι αν με ρωτάτε αρκετή..
Η Μελπομένη είναι νομικός. Αγαπάει το φθινόπωρο, τα βιβλιοπωλεία, την τηλεόραση. Πιστεύει πως οι μέρες πληθαίνουν με την αφή, την πίστη και τον άνθρωπο. Το Ολόγραμμα φιλοξενεί τις συλλογές και τις διαθέσεις της. Γεννήθηκε το ‘94, έμαθε να διαβάζει με λεξικό και να γράφει. Σκέψεις της συνοδεύουν τις φωτογραφίες σας.
