Ετικέτα: Μελπομένη Τ. Λαζαρίδου

Είμαι ένας απλός, καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος. Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα. Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά. Για ν’ αποκαλύπτουν ορίζοντες. Για να...

Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου, μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου. Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά. Μὰ ἡ...

Όταν συναντάς άγνωστη λέξη ανατρέχω στο λεξικό για την ακριβή σημασία. Πίσω κι εγώ στα θρανία. Ασφυκτικό το πάθος για γνώση. Αν και οι λέξεις δεν είναι ποτέ μονάχα όσα...

Πόσο έχεις στ αλήθεια πονέσει, ώσπου να βρεις τα χούγια μου, ώσπου να βρεις την ψυχή μου τη μονάτη κι ανήμερη και τ όνομά μου που όλους...

Αν δε μου 'δινες την ποίηση, Κύριε, δε θα 'χα τίποτα για να ζήσω. Αυτά τα χωράφια δε θα 'ταν δικά μου. Ενώ τώρα ευτύχησα να 'χω...

Όλο λες να προσέχω τον εαυτό μου. Ναι, καπνίζω μα φροντίζω τη διατροφή μου και πηγαίνω συχνά στο γυμναστήριο. Το πιο μυστήριο δεν περιμένω πια τίποτα. Από κανέναν. Ούτε καν από...

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.   Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή...

Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά, τάδα ύστερα να μαραίνονται και να σβήνουν, και μ’ όλο που ξέφευγα απόνα κίνδυνο, έκλαψα γι’ αυτό το τέλος που υπάρχει...

Δεν ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στηλωμένα: -αν είναι νάρθει, θε να 'ρθεί δίχως να...

Κλείσε τα παράθυρα μη βλέπουν οι γειτόνοι, και την πόρτα σφάλισε και σβήσε το κερί. Η αγκαλιά μου πύρωσε σαν το κερί και λιώνει, για σφιχταγκαλιάσματα κι...