Οι μέτριοι χαρακτήρες είναι σαν τις σκιές: η ζωή διαρκώς περιπλέκεται στη ζωή των άλλων. Υπακούουν σε κάθε άνθρωπο που θέλει να τους δέσει στο άρμα του, ακολουθώντας πάντοτε το ρεύμα, ακόμη και αν αυτό κατευθύνεται προς έναν βάλτο. Υφίστανται όλες τις παραμορφώσεις που τους επιβάλλει το περιβάλλον τους, δεν έχουν σταθερές αξίες, τους λείπει η ενότητα και η διάρκεια φοβούνται κάθε ευθύνη των πράξεών τους και υποκύπτουν σε κάθε απαίτηση των περιστάσεων χωρίς καμία ηθική αναστολή.
Τέτοιος ήταν και αυτός ο Ζιλ Μπλας που έγινε ληστής, ρουφιάνος, απατεώνας και προδότης προκειμένου να ευνοηθεί από τον βασιλιά, είναι ο τελειότερος στο είδος του. Ο μέτριος άνθρωπος έρχεται στον κόσμο ως υπηρέτης και παραμένει υποτακτικός σε όλη του τη ζωή, προσαρμόζοντας τη δουλοπρέπειά του στην κάθε περίσταση. Ποτέ δεν έχει καλούς τρόπους, ποτέ δεν αντιμετωπίζει ένα εμπόδιο, και είναι το ίδιο ψυχρός, τόσο στην τρυφερότητα όσο και στο χαστούκι, πάντοτε ευπροσάρμοστος στα γεγονότα που τον πιέζουν.
Όμως ένα πράγμα δεν έχουν ποτέ οι μέτριοι χαρακτήρες, την αξιοπρέπεια η οποία για τους Στωικούς ήταν η μεγαλύτερη αρετή όλων.
*Ντοκουμέντο Βιοφιλοσοφίας. 25 Δοκίμια για την Επιστήμη, την Παιδεία, τον Ανθρωπισμό, τον Πολιτισμό και τη Νόηση.
*Εκδόσεις Αρσενίδη
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
