Κάτι πολύ αγαπημένο, Σοφία Σταθάκη

Από
Αλεξία Κατσαβού
-

Μέσα στα μάτια σου μπορώ να δω

κάτι πολύ αγαπημένο.
Και τα θυμάμαι ακόμα,
και ακόμα τα κοιτώ.
Και ακόμα μου θυμίζουν,
δυο μάτια που γνωρίζουν.
Όταν μιλούν τα ακούω
και ακόμη τα κοιτώ,
σ’ αυτά μπορώ να δω
κάτι αγαπημένο.
Μέσα στα ποίηματα
παίζω με χρώματα,
λέξεις και ονόματα
έχω κρυμμένα.
Πολλές φορές κουράζομαι,
όμως δεν σταματώ,
ρόδες στα πόδια μου,
τρέχω ή πονώ,
όλα μαζί τα νήματα κινώ
κι άμα περάσει η μπόρα,
ακόμα θα μπορώ,
λέω πώς θα ‘ρθει η ώρα,
ίσως και να ‘ναι εδώ.
Στα χέρια πιάνω ουρανό,
έχω σταυρό για φυλαχτό,
πάνω και γύρω απ’ τον λαιμό,
εδώ που έφτασα, δεν σταματώ,
ρόδες τα πόδια μου, τρέχω ή πονώ,
ίσως μια μέρα κουραστώ,
μα ίσως και να ‘ναι μπόρα.
Εδώ που έφτασα, δε σταματώ.
Να μην αργήσεις.
Στρίβω το δαχτυλίδι μου,
δεν έχω πικραθεί,
αν όλα πρέπει να χαθούν,
τίποτα μη σωθεί.
Στρίβεις το δαχτυλίδι μου,
το αφήνεις στη γωνία
και από αμηχανία,
πέφτεις να κοιμηθείς.
Στρίβω το δαχτυλίδι μου
από αμηχανία,
το χάνω στην πορεία,
δεν θα το χρειαστώ.
Μέσα στα ρούχα μου,
αν το βρω,
θα σε ξεχνώ,
όπως μπορώ.
Πάνω στο ράφι σου,
αν το βρεις,
να με ξεχνάς,
όσο μπορείς.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΑν η ζωή είναι κίνηση…
Επόμενο άρθρο|Wassily Kandinsky
Αλεξία Κατσαβού
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ