Ήθελα να σου στείλω σ’ έναν φάκελο μια χούφτα θάλασσα μ’ αφρό.
Το χώμα που έπιασα, όταν κατάφερα να κολυμπήσω ως κάτω.
Και μόνο εσύ να βλέπεις τα λιτά μαλλιά,
μόνο εσύ να μάθεις, ποια στ’ αλήθεια έχω γίνει.
Όμως μου λείπεις πάλι στο τέλος της μέρας,
αφού προτίμησες ξανά, να ταΐσεις το τέρας.
Να χτίσεις ένα οχυρό, ν’ ανοίξεις μια λακούβα
κι εγώ να περιμένω να σωπάσει η αρκούδα,
κι όλες τις μέρες που τα χέρια μου σταυρώνω,
μπροστά στο φόβο μη σε σκότωσε βουρκώνω.
Γι’ αυτό και έκλεψα, ότι επάνω σου αγαπώ.
Δανείστηκα μια θάλασσα και πίσω στην γυρίζω.
Κι αν τύχει και με δεις ξανά, εσένα θ’ αντικρίσεις,
από τα μάτια να κυλάς, χωρίς να με ρωτήσεις,
να είσαι σταγόνα στο χαρτί και κύματα στη σκέψη,
να είσαι ήσυχη δροσιά, τράβηγμα στην καρδιά μου,
δανείστηκες την πένα μου και πίσω δεν γυρίζεις
που έχεις φύγει από καιρό, το τέρας να ταΐσεις.
Στο μαγαζί που ερχόσουνα τώρα το γράφω,
ούτε σε βλέπω, ούτε σε νιώθω, κι ούτε σε ακούω.
Και πάνω στο τειχάκι που κι οι δυο έχουμε υψώσει,
τις μάχες μου, τις λέξεις μου και τον εαυτό μου ησυχάζω.

 


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροThe kiss, Gustav Klimt
Επόμενο άρθροΗ Σονάτα του Σεληνόφωτος, Γιάννης Ρίτσος
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.