Για να μπορέσεις να ενσωματωθείς με την τέχνη χρειάζεται να παρακινηθείς, να γοητευθείς από αυτήν.
Οι τέχνες είναι ένας κύκλος αποσύνδεσης και επανασύνδεσης.
Μαθαίνουμε να εκτιμούμε την τέχνη και να παίρνουμε κάτι μαζί μας, μέσα από την διαδικασία της ανακάλυψης. Συνειδητοποιείς ότι μέσα από τις τέχνες μαθαίνεις το νόημα του απρόβλεπτου, του χαοτικού και ότι όλα γύρω μας δεν είναι και τόσα κατανοητά. Οπού ο αφιλτράριστος εαυτός μας δεν συνδέεται… Η τέχνη, όπως και ο εαυτός μας είναι πολύπλοκος.
Είναι μια απελευθερωτική δραστηριότητα να μάθεις από την τέχνη των άλλων, και να αναπτυχθείς από τις εμπειρίες τους. Ακολουθείς τον δρόμο που δεν έχεις ταξιδέψει και να πειραματιστείς σε διαφορετικά είδη τέχνης.
Η τέχνη δεν είναι ζωή, είναι μίμηση ζωής, στην περίπτωση του ρεαλισμού, και πέρα για πέρα αυθαίρετη κατασκευή σ’ όλες τις άλλες περιπτώσεις. Φυσικά, τούτη η αυθαιρεσία είναι πάντα έμμεσα συνδεδεμένη με τη ζωή, αφού όλα τα ερεθίσματα ξεκινούν απ’ αυτήν. Όμως, έτσι κι αλλιώς, η ηδονή στην τέχνη δεν θα προέλθει απ’ το γεγονός πως αναπαριστάνει ή μιμείται πραγματικά γεγονότα, αλλά από την πειστική της δύναμη, που δεν έχει καμία σχέση με την κυρίως ειπείν αλήθεια, αλλά με την «αισθητική αλήθεια».(1)
Η τέχνη που στο θέμα της είναι απλή, έχει ένα μεγαλύτερο και βαθύτερο νόημα. Για να μπορέσεις να ενσωματωθείς με την τέχνη χρειάζεται να παρακινηθείς, να γοητευθείς από αυτήν. Είναι φοβερό το πως διαφορετικοί άνθρωποι την ερμηνεύουν διαφορετικά την έννοια της τέχνης. Και αυτό είναι ωραίο η τέχνη έχει πολλές χρήσεις!!
Στην τέχνη πρώτα συγκινούμαστε κι ύστερα καταλαβαίνουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η συγκίνηση από μόνη της φτάνει για μια σωστή επαφή με το έργο τέχνης.(2)
΄Οσο κρυπτική και να είναι η σημασία ενός έργου τέχνης αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι εφικτό να προβληματίσει τον παρατηρητή. Ο τρόπος καρποφορίας αρκετές φορές είναι ενστικτώδης και η δύναμη της αφορά και τις πολλαπλές προοπτικές.
“H ομορφιά δεν κρατάει πολύ, αλλά αυτό ισχύει μόνο στους ανθρώπους,
όχι στην τέχνη.”
Λεονάρντο Ντα Βίντσι, 1452-1519, Ιταλός σοφός
Πηγή:
(1)(2) Στοιχειώδης αισθητική – Βασίλης Ραφαηλίδης
Είμαι η Βιβή Δασκαλοπούλου και ζω στην Αθήνα. Το ταξίδι μου στον κόσμο της φωτογραφίας ξεκίνησε από πολύ νωρίς, έκτοτε φωτογραφίζω συστηματικά και έχω πολλά να μάθω ακόμα. Άλλωστε το πού μπορεί να φτάσει ο καθένας ο χρόνος μόνο το καθορίζει. Μου αρέσει να δοκιμάζω χωρίς να κατατάσσω τον εαυτό μου σε μία κατηγορία προς το παρόν και χωρίς να βάζω ”ετικέτες”.
Η φωτογραφία είναι δημιουργία, ένωση πολλών στοιχείων, είναι πάθος, είναι ένα απέραντο ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις… Για τον καθέναν από εμάς, η φωτογραφία σημαίνει κάτι το διαφορετικό. Αλληλεπιδρά με τις άλλες τέχνες, επηρεάζεται, μπορεί να συγκινήσει και το βασικότερο να ενεργοποιήσει διάφορα συναισθήματα.
Όσο για μένα η σχέση μου με τη φωτογραφία λειτούργησε σαν προσωπικός τρόπος έκφρασης και διαφυγής από την πραγματικότητα, σαν ξύπνημα των αισθήσεων, των συναισθημάτων, των σκέψεων και σαν δυνατότητα μετάδοσης ιδεών.
