Περίεργα τα γεγονότα, περίεργες οι μουδιασμένες αντιδράσεις ενός γενικά μουδιασμένου κόσμου, καλά βολεμένου στη δυτική του αδράνεια. Περίεργες εκδηλώσεις που φορούν σύμβολα ειρήνης, ελευθερίας και συνύπαρξης, όπως και περίεργες αντιδράσεις (αν και τυπικές πλέον) του κρατικού στρατού απέναντι τους, σώμα που πάντα βρίσκεται σε εγρήγορση και δοκιμάζει τα αντιδραστικά αντανακλαστικά του απέναντι στον λαό που υποτίθεται προστατεύει. Τάξη, ασφάλεια, ευνομία και άλλες κλασικές μπούρδες ακούγονται σε τηλεοπτικά πάνελ με εντυπωσιακούς και εντυπωσιακές να διαβάζουν συλλαβιστά το παραμύθι τους και εύγλωττους πολιτικούς ρήτορες να επαναλαμβάνουν το δικό τους.
Στο υπογειάκι επικρατεί ειρήνη. Ένα νέο πεδίο συνύπαρξης δημιουργήθηκε άμα τη αφίξει των νέων του ενοίκων που, «φυλακισμένοι» μεν, ασφαλείς δε, ατενίζουν το μέλλον με μια αισιοδοξία νεόφωτη, γεννημένη από το σμίξιμο τους. Εκεί μέσα, στα στενά όρια του δωματίου, τα πάντα μοιάζουν διαφορετικά από το σκληρό έξω, το πολεμικό έξω, το έξω που τους απέκλεισε δίχως δεύτερη σκέψη για την προώθηση συγκεκριμένων συμφερόντων ή την ικανοποίηση συγκεκριμένων εξουσιαστικών εμμονών. Ας είναι καλά εκείνος, μα και η τύχη. Εκείνος βρέθηκε στο σημείο που έπρεπε, με τη βούληση που έπρεπε, την κατάλληλη στιγμή. Έπειτα όλα πήραν τον επισφαλή και αβέβαιο δρόμο τους.
Δυο φορές τη μέρα τους πήγαινε φαγητό, αρκετό για να περάσουν δύο και τρεις μέρες. Φρόντιζε πάντα να ελέγξει αν τους λείπει κάτι, ενώ δεν αμελούσε την υγιεινή του χώρου προνοώντας, αν δεν προλάβαινε ο ίδιος, να τους παρέχει τα απαραίτητα καθαριστικά. Το βλέμμα του, ωστόσο, γινόταν κάθε μέρα πιο μελαγχολικό, εξερευνώντας όλο και πιο συχνά το διόλου ενδιαφέρον πάτωμα του υπογείου. Όλοι τους ήξεραν ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Όλοι τους ήξεραν ότι έπρεπε να βρεθεί μια λύση. Όμως η ώρα δεν ήταν κατάλληλη, γιατί…
«Άκουσες ότι τους πετάνε στη θάλασσα ε; Τους μπουζουριάζουν, μπορεί να τους ρίχνουν κι ένα χέρι ξύλο κι έπειτα από κει παν κι οι άλλοι»
«Το έμαθα»
«Και τι σκοπεύεις να κάνεις;»
«Τι να κάνω! Θα τους κρατήσω εδώ μέχρι να αλλάξει η κατάσταση. Δεν θα είναι πάντα έτσι. Όταν βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία θα αναστηθούν»
«Εγώ για σένα το λέω, εσένα σκέφτομαι»
«Και τον εαυτό σου!»
«Ναι! Μπαίνουμε σε κίνδυνο κρατώντας τους εδώ, εύκολα μπορούμε να κατηγορηθούμε και να χάσουμε τα πάντα»
«Ας είναι»
Με ένα «ας είναι» λοιπόν εκείνος έκανε την επιλογή του. Ποια; Να κάνει κάτι διαφορετικό, να ρισκάρει την επισφαλέστατη γαλήνη της ζωής του προκειμένου να σώσει και να αναστήσει δύο ανθρώπους. Μόνο που στα απρόσωπα πρόσωπα τους έλαμπε το ιδανικό ενός κόσμου άλλου, πολύ απόμακρου από τις αιώνιες διαμάχες της εξουσίας και τα ατέλειωτα πτώματα που αφήνουν στο διάβα τους.
Γεννήθηκε το 1992 στην Πτολεμαΐδα. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στην Θεσσαλονίκη, όπου και συνεχίζει τις σπουδές του ως υποψήφιος διδάκτορας Ιατρικής στο ερευνητικό πεδίο της Ιατρικής Πληροφορικής. Γράφει ενεργά τα τελευταία 12 χρόνια ως αποτέλεσμα της συνεχούς ενασχόλησης του με τη λογοτεχνία, την ποίηση και την φιλοσοφία. Αγαπάει ό,τι έχει να κάνει με τέχνη και κυρίως με τον γραπτό λόγο. Αντιπαθεί τη μετριότητα και το ίδιο. Αγαπάει τον «Άλλο» κι ό, τι συνεπάγεται η παρουσία του. Αγαπάει τον κόσμο και τη δυναμική του να πλάθει νησίδες ομορφιάς. Ενθουσιάζεται με την παραδοξότητα της ύπαρξης και τη μεταβολική της ροή.
Χαρακτηριστικό της γραφής του είναι το ποιητικό στοιχείο, σε μια προσπάθεια προσέγγισης της μορφικής πληρότητας του πεζού από τη μία και νοηματικής πληρότητας της ποίησης από την άλλη. Επίσης, τα κείμενα του είναι εμποτισμένα με προβληματισμούς πολιτικής και υπαρξιακής φύσης, ενώ χαρακτηριστική είναι η σχεδόν μόνιμη επιλογή του να απουσιάζουν ονόματα και εξαντλητικές περιγραφές χωροχρονικών πλαισίων (το αντίθετο μάλλον ισχύει). Ο σκοπός της δραστηριότητας του έχει παραμείνει ίδιος με το πέρασμα του χρόνου: να συμβάλλει με κάποιον τρόπο στην τέχνη του λόγου και της ποίησης, αλλά και στην κοινωνική ζύμωση με την αποτύπωση προβληματισμών και ζητημάτων που ταλανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο και με τον επιτονισμό της αναγκαιότητας για ανεύρεση νέων κινήτρων ενατένισης του μέλλοντος και επανεπινόησης του δημόσιου χώρου.
