Σε αυτό το συνεχόμενο πήγαιν’ έλα των σκέψεων που όλοι μας κάνουμε θορυβωδώς ή σιωπηλώς, έρχεται η στιγμή που κάποιες -αν όχι όλες- αρχίζουν και φιλτράρονται, κατασταλάζουν.
Πολλά είναι αυτά που έχουν σήμερα, δυστυχώς, χαθεί. Η επικοινωνία (η διαδικασία της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ δύο ή περισσοτέρων μερών για τα οποία η πληροφορία έχει νόημα, οπότε αποκτά νόημα και η ανταλλαγή της ως πράξη) είναι ασυζητητί ένα εξ αυτών.
Η επικοινωνία παντός είδους και κάθε επιπέδου ανέκαθεν με απασχολούσε. Ξέρεις. Η ουσιαστική επικοινωνία, η πραγματική και αληθινή. Της λεκτικής και μη λεκτικής. Της οπτικής και της απτικής. Όπου επικοινωνία θεώρησε την μαγική αυτή συνεννόηση/χημεία που επιτυγχάνεται χωρίς πολλά λόγια, περιττές δηλώσεις και «περί ανέμων και υδάτων» σχόλια. Τη συνεννόηση που επιτυγχάνεται με έναν μεταφυσικό -τολμώ να πω- τρόπο και αποτελεί τη «γέφυρα» ή ακόμα και το «όχημα» προκειμένου οι άνθρωποι να μαγνητιστούν. Εξάλλου αυτός είναι και ο σκοπός της επικοινωνίας. Το πλησίασμα και η προσέγγιση.
Τώρα, βέβαια, διαβάζοντας τις γραμμές αυτές θα σκεφτείς: «Μα φυσικά και επικοινωνούμε. Ειδικά στην εποχή των social media και της αλόγιστης χρήσης της τεχνολογίας. Όλοι έχουμε κινητά, όλοι ασχολούμαστε με το Internet, άρα ερχόμαστε πιο κοντά».
Θα σπεύσω να σε διορθώσω. Δεν επικοινωνείς. Μιλάς. Ανταλλάσσεις λεκτικά σύνολα δίχως περαιτέρω εμβάθυνση. Μένεις στο «περιτύλιγμα» και όχι στο περιεχόμενο. Σημαντικό το «περιτύλιγμα», δεν αντιλέγω, αλλά στο τέλος αυτό που μένει είναι η γεύση του περιεχομένου.
Το ότι μιλάς δεν σημαίνει επ’ουδενί ότι επικοινωνείς. Είναι απαραίτητη η ομιλία για να επικοινωνήσεις, θα συμφωνήσω, αλλά δεν είναι σκοπός. Είναι μέσο για να φτάσεις στο σκοπό, ο οποίος είναι η επικοινωνία.
Έχεις παρατηρήσει ποτέ πως επικοινωνεί ένας άνθρωπος με ένα ζώο; Ή δυο άνθρωποι που μιλούν διαφορετική μεταξύ τους γλώσσα, αλλά παρόλ’αυτά συνεννοούνται με έναν μαγικό τρόπο ; Πρόκειται για κάτι βαθύτερο. Πρόκειται για μια γλώσσα διαφορετική. Θα την αποκαλέσω «γλώσσα της ψυχής».
Εγώ, πάλι, θεωρώ ότι το ακούειν είναι πιο σημαντικός παράγοντας επικοινωνίας από το ομιλείν. Μην ξεχνάς ότι η φύση προνοεί για τα πάντα. Αν δεις τον εαυτό σου στον καθρέπτη θα παρατηρήσεις ότι έχεις ένα στόμα και δυο αυτιά. Προφανώς για να μιλάς λιγότερο και να ακούς περισσότερο.
Σε μια εποχή, λοιπόν, όπως η σημερινή (με τα όποια καλά και τα όποια άσχημα) ας ακούς περισσότερο και ας μιλάς λιγότερο. Όταν ξέρει κανείς να ακούει, μιλάει πάντα καλά.
Ας μιλάς για να κατανοείς τον συνομιλητή σου και όχι απλά να μιλάς για να απαντάς. Δες, άκου, αφουγκράσου. Δεν είναι εύκολο. Έχεις μάθει να μιλάς, γιατί έχεις μάθει να ζητάς και να απαιτείς φίλε μου. Όταν μάθεις να ακούς, θα μάθεις και να δέχεσαι. Και κυρίως να αποδέχεσαι.
Μετά, πίστεψέ με, δεν θα χρειαστεί καν να μιλάς ακατάπαυστα για να επικοινωνήσεις και θα καταλάβεις ότι και η ομιλία ενίοτε είναι αχρείαστη στην επικοινωνία. Όταν μιλάς για να κατανοήσεις και όχι για να απαντήσεις θα έχεις φτάσει στον επιθυμητό προορισμό. Άλλωστε, σύμφωνα με τον Ιερό Αυγουστίνο, Cor ad cor loquitur (η καρδιά μιλάει στην καρδιά).
Γράφει ο Λάμπρος Καπαραλιώτης.
