Επειδή δεν μ’ αγαπάς εσύ,
αγαπώ όλο τον κόσμο εγώ.
Τον κοιτάζω στα μάτια
και του κρατάω τα χέρια.
Επειδή δεν αγαπάς εσύ,
αγαπώ για σένα εγώ.
Φροντίζω τα λουλούδια
που δεν είναι δικά μου.
Επειδή εσύ δεν με αγαπάς,
και επειδή εγώ το χρειάζομαι,
να επιστρέψω κάπως
ό,τι μέσα μου γεννήθηκε.
Κι αν το ανοίξεις,
μπορεί να μη σ’ αρέσει.
Γιατί εκεί, δεν θα βρεις τα μάτια σου.
Θα βρεις τον βούρκο σου.
Επειδή εσύ δεν αγαπάς τον βούρκο σου,
εγώ τον έχω ερωτευτεί.
*O βούρκος σου, Σοφία Σταθάκη
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
