Το ώριμο συναίσθημα μιας γυναίκας που ποθεί και η άγουρη αντρική επιθυμία. Ένα δάσος και η λίμνη του. Μια ιστορία ερωτική για λίγους. Μια ιστορία για κείνους που δεν ξεχνούν πως η καρδιά κυλά τόσο ελεύθερα όσο η ίδια η ζωή.
Την ξένη την λέγαν Γαλανή. Τον φίλο τον καρδιακό Παναγιώτη και τον λιγομίλητο ψαρά το φωνάζανε Γρηγόρη. Σ’ ένα μέρος μαγικό γεννήθηκε ένας έρωτας με μοναδικό σκοπό να χαμογελάσει η λίμνη.
Όντας έφηβη όταν διάβασα το έργο αυτό της Λιλής Ζωγράφου, η ιστορία μου φάνηκε ατελής και διόλου απελευθερωτική. Στάθηκα, δηλαδή, σε όσα πληγώνουν την ηθική και το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Όντας ερωτευμένη, μετά από χρόνια, διάβασα πάλι την ιστορία εκείνη που δε μου άρεσε. (Ήταν δυνατόν να με δυσαρέστησε η Λιλή;) Την δεύτερη εκείνη φορά κατάλαβα πως καθένας μας οφείλει τα πάντα στην ηθική που τον απελευθερώνει. Κανένας δε βρίσκει λευτεριά σαν πληγώνει∙ καμιά κοινωνία, δηλαδή, δεν έχασε από έρωτα και καμιά, βεβαίως, δεν κέρδισε δίχως την επιθυμία του!
Η Λιλή Ζωγράφου αποτελεί, για μένα, γυναίκα από κείνες που ‘χουν μέσα τους τη γυναίκα στο πολύ της. Η συγγραφέας υμνεί την ανδρική δυναμική άφοβα και με καθαρή επιθυμία∙ κάθε πολύ γυναίκα στέκει χαμηλότερα στην αντρική θέα γνωρίζοντας πως το ύψος έχει γένος αρσενικό και το βάθος γένος θηλυκό και απόλυτο!
[]
«ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΥΣ: όταν πρωτοβγήκε τούτο το βιβλίο στα 1961, με ρωτούσαν αν ήταν προσωπικό μου βίωμα. Για να μην επαναληφτεί η αδιακρισία , εξηγώ. Είχα πάντα ένα παράπονο: πως η οξύτερη αίσθηση απόλυτης βιολογικής ευτυχίας που ζούμε, η γαμική, εντείνεται, κορυφώνεται ως την κραυγή του παροξυσμού, για να μας εκμηδενίσει εκμηδενιζόμενη. Τούτη η απερίγραπτη αίσθηση έχει μια γεύση αιωνιότητας. Που κανείς ωστόσο και τίποτα, δεν μπόρεσε να απαθανατίσει, να περιγράψει, να σταματήσει. Πίστευα παράλληλα πως αυτή αισθησιακή ευτυχία τη χρωστούμε στο σερνικό, όσο και στο κορμί μας. Αυτό προσπαθούσα ν’ απαθανατίσω. Μόνο σαν τελείωσα τη γραφή κατάλαβα πως, πέρα από τον ύμνο μου στον άντρα – έρωτα, έστελνα κι ένα μήνυμα απελευθερωτικό στις γυναίκες.»
Η Μελπομένη είναι νομικός. Αγαπάει το φθινόπωρο, τα βιβλιοπωλεία, την τηλεόραση. Πιστεύει πως οι μέρες πληθαίνουν με την αφή, την πίστη και τον άνθρωπο. Το Ολόγραμμα φιλοξενεί τις συλλογές και τις διαθέσεις της. Γεννήθηκε το ‘94, έμαθε να διαβάζει με λεξικό και να γράφει. Σκέψεις της συνοδεύουν τις φωτογραφίες σας.
