_______________________________________________________
Ο Χρόνος ορίζεται από εποχές. Από μικροσκοπικές στιγμές εκείνων που νομίζεις πως ξέχασες, έχασες, προσπέρασες, έθαψες… Τα συναισθήματά μας ορίζονται έτσι.
Η ζωή ορίζεται έτσι. Από δυνατές αναμνήσεις, επιθυμίες, συγκινήσεις…
Η εποχή των Χριστουγέννων ορίζεται με μια διαφορετική σημαντικότητα. Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας που δημιουργεί την επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουμε μια νέα ματιά απέναντι στους ανθρώπους, στις καταστάσεις, στον εαυτό μας. Να δούμε κάτω από την επιφάνεια, βαθιά και χωρίς εγωισμό… Κι έτσι να έλθουμε πιο κοντά στην Αλήθεια, στην Ουσία. O Δεκέμβριος κλείνει μέσα του μια δύναμη. Την δύναμη του Απολογισμού και της Αλλαγής. Την δύναμη του οριστικού Τέλους και της καινούργιας Αρχής.
Είναι η εποχή που οι νύχτες είναι οι πιο μεγάλες και σκοτεινές, οι πιο κρύες και μελαγχολικές του Χρόνου. Εποχή που άλλη μια χρονιά γλιστρά μέσα απ’ τα χέρια μας… Φεύγει και χάνεται. Για πάντα… Εποχή που δημιουργεί εικόνες. Εικόνες που μετέπειτα αφήνουν αναμνήσεις. Εποχή που μας αρκεί ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι στο ραδιόφωνο, τα μικροσκοπικά λαμπάκια που πασχίζουν να ρίξουν φως στο σκοτάδι, η μυρωδιά από κεριά βανίλιας και κανέλας που απλώνεται και αρωματίζει όλο το σπίτι, το πιο παλιό αγαπημένο μας στολίδι, τα χαμόγελα δικών μας ανθρώπων που είναι για άλλη μια χρονιά μαζί μας… Όλα αυτά αρκούν για να νιώσουμε συγκίνηση. Είναι αυτή η εποχή που μας κάνει να αναπολούμε τα παιδικά μας χρόνια και να επιθυμούμε για λίγο να επιστρέψουμε εκεί που όλα ήταν πιο απλά, πιο γλυκά…
Κι αν μεγαλώνουμε και κάποια στιγμή φεύγουμε για να ζήσουμε μόνοι μας, έρχεται αυτή η εποχή που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε στο σπιτικό μας μια ζεστή ατμόσφαιρα και να βιώσουμε το πνεύμα των γιορτών ο καθένας μας με έναν δικό του τρόπο. Μια ατμόσφαιρα που προετοιμάζουμε για να κάνουμε τον πιο ουσιαστικό διάλογο με τον εαυτό μας. Να μας χαρίσουμε το πιο σημαντικό δώρο λίγο πριν το χθες γίνει πέρυσι και λίγο πριν το σήμερα γίνει του χρόνου.
Προσωπικά, αυτή την ιεροτελεστία την ακολουθώ χρόνια… Απομονώνομαι και κλείνομαι στο κέλυφός μου μέχρι εκείνο να σπάσει και να καλωσορίσω μία νέα εκδοχή του εαυτού μου, πιο δυνατή. Αφήνω μέσα μου να ταξιδέψουν κάποιες ερωτήσεις… Επιτρέπω σε συναισθήματα και σκέψεις να αναδυθούν… Κι επειδή πιστεύω στα Σημάδια και στους Οιωνούς που μας δίνονται καθημερινά, σας καταθέτω τις προσωπικές μου Διερωτήσεις, Υπενθυμίσεις και Ευχές για την χρονιά που φεύγει αλλά και για την χρονιά που έρχεται..
Λοιπόν, διερωτώμαι…
∞Τι άλλαξε στη ζωή μου την φετινή χρονιά;
Τι παρέμεινε ίδιο και απείραχτο στο πέρασμά της;
∞Επιτρέπω στον εαυτό μου να χαίρεται ακόμη και αν δεν συμβαίνει κάτι σημαντικό;
∞Πόσες σχέσεις μου δυνάμωσαν και πόσες δε κατάφεραν να βρουν τον δρόμο τους;
∞Μαθαίνω να απορρίπτω τις βεβαιότητές μου μία προς μία;
∞Εμπιστεύομαι τα Ναι μου; Εμπιστεύομαι τα Όχι μου;
∞Συνεχίζω να περπατάω στο Μονοπάτι που εγώ επιλέγω για εμένα;
∞Τι με εμποδίζει να συνδεθώ με όσα επιθυμώ;
∞Τι μου φέρνει φόβο ή θυμό στη ζωή μου;
∞Είμαι ανοιχτή στη Ροή της ζωής;
∞Τι είναι αυτό που θα θυμάμαι για πάντα από την χρονιά που φεύγει;
∞Είμαι έτοιμη να δεχτώ αυτό που εύχομαι για την χρονιά που έρχεται;
Να θυμάμαι…
∞Την Γενναιοδωρία δεν την ορίζουν τα Χριστούγεννα.
∞Η αγάπη και το ενδιαφέρον δεν κρύβονται μόνο στις μεγάλες πράξεις.
∞Τα μικρά μπορούν και αυτά να μας μάθουν την αξία της προσφοράς.
∞Όταν απλώνω το χέρι μου σε κάποιον να μην το τραβάω πίσω αμέσως εάν εκείνος είναι διστακτικός.
∞Κάποιος ίσως χρειάζεται τη δική μου ενθάρρυνση. Και πρώτος ο εαυτός μου.
∞Κάποιος -ίσως- να χρειάζεται λίγο απ’ τον χρόνο μου, λίγο απ΄το χαμόγελό μου.
∞Nα ακούω την εσωτερική φωνή μου. Να την εμπιστεύομαι. Γνωρίζει εκείνο που αγνοώ.
∞Όσα τώρα με ενοχλούν στον εαυτό μου, κάποτε θα τα αποδεχτώ. Θα τα αγαπήσω.
∞Όταν κοιτάζω στον καθρέφτη να ρίχνω μια ματιά στο έξω μου και δύο στο μέσα μου.
∞Να εκφράζω την Αλήθεια μου. Να ζω στο Τώρα. Να διεκδικώ τον χωροχρόνο μου.
∞Να στηρίζω πρώτη εγώ τις επιλογές μου. Μέχρι το τέλος. Με το ίδιο πάθος.
∞Να αναπνέω βαθιά και σταθερά. Απομακρύνονται οι αρνητικές σκέψεις.
∞Να γνωρίσω περισσότερο τον εαυτό μου και όλους μου τους εαυτούς.
∞Όσο γνωρίζω τι συμβαίνει μέσα μου, τίποτε δεν μπορεί να με ταράξει.
∞Να μην πνίγω τα συναισθήματα μου. Στο τέλος θα με πνίξουν εκείνα.
∞Να συνεχίσω να παρατηρώ. Θα λαμβάνω πιο σωστές απαντήσεις.
∞Να είμαι ελαστική διατηρώντας το σχήμα μου.
∞Να είμαι αυτάρκης. Να χωράω στη ζωή μου.
∞Να κάνω αυτό που νιώθω. Όχι αυτό που είναι βολικό.
∞Να επιζώ μετά από θρυμματισμούς.
∞Να είμαι η καλύτερη συντροφιά του εαυτού μου.
∞ Να δείχνω υπομονή στον εαυτό μου, όπως δείχνω στους άλλους.
∞Να μην προσπαθώ να μαντεύω. Να προσπαθώ να καταννοώ.
∞Να δίνω και να παίρνω χωρίς όρους.
∞Να θυμάμαι το καλό. Να ξεχνώ το κακό.
∞Κανένας δρόμος δεν είναι έτοιμος. Διαμορφώνεται στην πορεία.
∞Τα πράγματα δεν αλλάζουν με το ζόρι. Αλλάζουν όταν είναι έτοιμα.
∞Η σύγκρουση είναι μέρος της ζωής. Μας ορίζει και μας επαναπροσδιορίζει.
∞Οι άνθρωποι έλκονται. Μαγνητίζονται. Αγαπιούνται.
∞Ο ουσιαστικός χωρισμός έχει έλθει πριν τον τυπικό αποχωρισμό.
∞Δεν μιλάνε μόνο τα μάτια. Μιλάνε και τα χέρια.
∞Επικοινωνία δεν σημαίνει απαραίτητα συννενόηση.
∞Όλα μπορούν να αλλάξουν. Ανά πάσα στιγμή.
∞Η ανατροπή συμβαίνει πάντα στο τέλος.
∞Η Αλήθεια λύνει προβλήματα.
∞Στο τέλος το μόνο που μετρά, είναι που έχουμε ο ένας τον άλλον.
∞Στο τέλος μένει μόνο η Αγάπη.
Για τη χρονιά που έρχεται και για όσες είναι να έρθουν, εύχομαι…
∞Υγεία. Σωματική, Πνευματική, Ψυχική.
∞Δημιουργικότητα και Φαντασία.
∞Φως και Αφοβία.
∞Βήματα που οδηγούν μπροστά. Μόνο μπροστά.
∞Να δίνουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να βοηθάμε όσους το έχουν ανάγκη, έστω κι αν αυτό μας βάζει σε κόπους ή απαιτεί θυσίες από μέρους μας.
∞Να αντιλαμβανόμαστε τις ανάγκες κάποιου και να ανταποκρινόμαστε με άμεσο τρόπο.
∞Να λέμε γλυκές κουβέντες σε όσους αγαπάμε.
∞Να κερνάμε αγκαλιές με δύναμη.
∞Να ταξιδεύουμε μόνοι. Να ταξιδεύουμε με καλή παρέα.
∞Να δενόμαστε εκεί που υπάρχει χώρος για εμάς.
∞Οι σχέσεις μας να μας εμπνέουν. Να μας ξεκουράζουν.
∞Να διεκδικούμε όσα επιθυμούμε. Να γνωρίζουμε γιατί τα επιθυμούμε.
∞Να δίνουμε το 100% του εαυτού μας. Να μη φοβόμαστε την αποτυχία.
∞Να νιώθουμε καλά. Να είμαστε καλά και να κάνουμε κι άλλους να νιώθουν έτσι.
∞Να νιώθουμε ευγνωμοσύνη απέναντι στη Ζωή. Είμαστε τυχεροί και το ξεχνάμε συχνά.
∞Να εκπέμπουμε θετική ενέργεια και να ζούμε με Εμπιστοσύνη. Να λάμπουμε εσωτερικά.
∞Να ζούμε όσο καλύτερα μπορούμε με αυτά που έχουμε. Μπορούμε. Το ξέρω. Το έχω δει να συμβαίνει.
∞Να μην είμαστε αδύναμοι να κάνουμε αυτό που λαχταρά η καρδιά μας.
∞Να μοιραζόμαστε την καλοτυχία μας με άλλους ανθρώπους.
Καλή Χρονιά!
Καλές διαδρομές σε καινούργιους -πια- δρόμους…
Αλεξία Κατσαβού.
__________________________________________
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
