Ευτυχές το νέο έτος
εύχονται
στα νεκροταφεία και στον δρόμο
οι έμποροι (πάσης φύσεως)
και οι διευθυντές (πάσης υπηρεσίας).
Σαν να ‘ναι ο χρόνος
μια συνθήκη αριθμών και αυταπάτης.
Κι όλοι αυτοί,
ως συμμετέχοντες στην ευτυχία (πολύ),
μπορούν και αποκρύπτουν
με κόλπα και απειλές
τις ξοφλημένες τους ιδέες.
Ω, βρίσκουν τον τρόπο
(λόγω συστήματος)
και αυτοτιτλοφορούνται :
φύλακες της τάξης.
Έτσι από χρόνια συνήθεια
στο αμετάβλητο της φύσης.
Έμαθαν πώς είναι το παιχνίδι
και στις συνάφειες κουβαλούν
(σταθερά κι όπου δοθεί η ευκαιρία)
πλήθος χαρακτήρων:
σύζυγοι, εραστές και καλά παιδιά.
Ενδυναμωμένοι λοιπόν,
συνεχίζουν να εύχονται,
σαν τις επιστάτριες των παρθεναγωγείων:
ευτυχές το νέο έτος.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
