ἔπεα πτερόεντα,
Κείμενα Ανησυχίας
Γράφει η Μαρία Πανούτσου.
L’enfer, c’est les autres
Τα Κείμενα Ανησυχίας είναι επικοινωνία με τους άλλους καλλιτέχνες και το έργο τους. Κείμενα που γράφτηκαν μετά τον ερεθισμό που μου προξένησε η δουλειά τους. Είναι η ματιά μου στο έργο των άλλων. Αλλά πως μπορείς να μιλήσεις για το έργο των άλλων, χωρίς να μιλήσεις και για σένα;
Τα Κείμενα Ανησυχίας είναι προσεγγίσεις ‘στο έργο’ στην δράση, των ανθρώπων. Απλοί εργάτες, τεχνίτες, επιστήμονες, καλλιτέχνες. Μια ματιά στο έργο τους, δηλαδή στην ζωή τους. Γιατί όμως η ανησυχία; Η ανησυχία είναι η αμφιβολία για ό, τι βλέπω και για τον τρόπο που το βλέπω. Είναι για την ματιά μου και το στοίχημα για μια ισορροπία μεταξύ της υποκειμενικής και αντικειμενικής θεώρησης, για μια αλήθεια που είναι κινούμενη άμμος. Για ένα σύννεφο που είναι η ζωή μας, για το πουλί που σπαρταρά στο στήθος μου και καταλαγιάζει μόνο για λίγο στην αγκαλιά του αγαπημένου, ή στο τέλος μια σημαντικής προσπάθειας.
Οι άλλοι, ο άλλος, αυτή η μάχη με την αποδοχή του εαυτού μας ουσιαστικά. Αναγνωρίζω τον άλλον σημαίνει ότι έχω βάλει κάποια όρια σε μένα και εκεί που λιώνουν – τελειώνουν -τα όρια μου, μπορώ να δεχτώ την εφαπτομένη ενέργεια των άλλων. Μια μάθηση που ξεκινά από την παιδική ηλικία.
Η ανησυχία εμφανίζεται στην πρώτη επαφή μου με κάτι νέο. Μια πόρτα ανοίγεται ένας καθαρός αέρας φυσάει, έστω και για λίγο, όσο κρατήσει αυτός ο ερεθισμός, που σε κάποιες περιπτώσεις κρατά μια ζωή όπως η περιέργεια μου για τον Πικάσο και το έργο του.
Ζωγράφοι, μουσικοί, συγγραφείς, ποιητές, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, δάσκαλοι, κτίστες, μαραγκοί, απλοί άνθρωποι, που με εντυπωσίασαν και με κέρδισαν με την γνησιότητά τους.
Τα κείμενα αυτά θα εκφράζουν αισθήματα ανησυχίας για μένα και για τους άλλους με πληθώρα ερωτημάτων που προκύπτουν αφού ή επαφή με έναν άνθρωπο ή το έργο του είναι ένα ταξίδι που ποτέ δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει.
Το κοινό σε όλα τα κείμενα αυτά, είναι ότι όλα θα αφορούν τους άλλους, μια αέναη προσπάθεια για την ουσία της ζωής μας, που είναι οι άλλοι, ο άλλος.
Παράδεισος και η κόλαση η σχέση μας με τους άλλους και πως απομονώνουμε μέσα από την διεργασία αυτή και προφυλάσσουμε, την δική μας πνευματικότητα.
Το να γνωρίσεις τα όρια σου και να τα αποδεχθείς, κάπως ημερεύει. Σε όλη σου την ζωή σε γαργαλάει ένα πέταγμα κάτι το ατελές, που μοιάζει σαν να έχεις αργήσει σε ένα ραντεβού και είσαι βιαστικός γιατί κάτι σε περιμένει, αλλά δεν ξέρεις τι ακριβώς. Κάτι αυτό το κάτι σε σπρώχνει να χαρείς την ύπαρξη σου χωρίς εκπτώσεις, να μετράς τον χρόνο που σου δόθηκε, για να ολοκληρώσεις την διεργασία αυτή, με ανυπομονησία, με την χαρά παιδιού που γνωρίζει έναν νέο φίλο.
Τα κείμενα αυτά είναι κείμενα αγάπης και εκτίμησης στο έργο των άλλων και όταν ακόμη δεν έχω εκφραστεί πάντα με κολακευτικά λόγια.
Εξάλλου «ο λόγος» των άλλων είναι για μας βάλσαμο ακόμη και πικρόχολος αν είναι, έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Ζυγιαζόμαστε σαν τα πουλιά στον αέρα.
Ίσως η προσέγγιση μου να είναι κάποιες φορές παιδική ή εφηβική, αλλά και αυτό δεν με τρομάζει – όχι ότι δεν τρομάζω γενικά -αλλά να, τίποτα δεν κρατά αιώνια, ούτε ο τρόμος.
Μαρία Πανούτσου.
Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού.
Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Έχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Σπούδασε στο Open University of London Humanities – Ανθρωπιστικές σπουδές, και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.
Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη η Μαρία Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».
Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν. Σκλαβενίτη. Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό. Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.
Επίσης στο θέατρο παρουσιάζει θεατρικές παραγωγές όταν έχει να πει κάτι που την απασχολεί πολύ. Μελετά το ανέβασμα έργου του Σταμάτη Πολενάκη και του κύπριου ποιητή, Ανδρέα Τιμοθέου… Τελευταία θεατρική δουλειά της, 2015 με την παράσταση «Άσπρο Φως Ιστορίες έρωτα και αναρχίας» στο θέατρο Ειλισσός.
