Μια μέρα θα γράψω
Τους πιο αληθινούς στίχους
Όπως γι’ αυτή την αβίωτη τρέλα
Μυριάδων στιγμών
Τής βαρετής κάθε μέρας
Εδώ στο τέλμα όπου ξεφυτρώνουν
Τής Σφίγγας τα αινίγματα
Σαν τέρατα που ξερνά ο λερναίος θυμός μου
Που δε διαφέρει
Από τις άλλες ψυχές
Των άλλων ανθρώπων
Των πέντε αισθήσεων
Των λιγοστών αισθημάτων
Και άλλοτε μοιάζει
Δαντικό καθαρτήριο
Ή κύκλος στα Τάρταρα•
Θα βρω θάρρος να σας μιλήσω
Για τις οικόσιτες θλίψεις
Που νύχια βγάζουν τις νύχτες χωρίς φεγγάρι
Την τυραννία να νοιώθω όλο και πιο μόνος
Μέσα στο πλήθος των πολλών
Που βάλθηκαν με τη σειρά τους να τυφλώσουν
Όσους θα μπορούσαν να δουν
Μακριά στο μέλλον
Και πιο ουράνιος θα γίνω
Ματιάζοντας το γεράκι στο σύννεφο
Το πανί στη μέση τού πελάγους
Στα μοναχικά ανάλαφρα βήματα
Στις πνοές τού ανθισμένου λιβαδιού
Κάτω απ’ τή στέγη τού δικού μου δάσους
(Που ανήκε στον πατέρα μου
Και στον πατέρα τού πατέρα του
Ίσαμε τριάντα γενιές
Πίσω στον τετελεσμένο χρόνο
Όταν σπρωγμένοι απ’ τήν τετρακυμία
Νομάδες τής θάλασσας και των ονείρων
Ή κυνηγοί τής τυφλής τύχης
Πάτησαν πόδι στις χρυσαφένιες αμμουδιές
Ατενίζοντας το δεντρωμένο δέος των λόφων
Οι πρόγονοί μου)•
Έτσι μια μέρα
Θα τραγουδήσω για όσα πέταξα πίσω μου
Και τα ξαναβρήκα μπροστά μου
Με τις χορδές των εντόμων
Τις φωνές των πουλιών
Με το μέλι στο στόμα
Τής νεράιδας που έγινε αηδόνι για να κοιμηθώ
Μέσα στο παραμύθι με το σκοτωμένο δράκο
Και την πεντάμορφη στο μαγικό καθρέφτη της
Μαθαίνοντας ποιός στ’ αλήθεια υπήρξα
Για να ξαναγίνω στο τέλος
Μια νύχτα ένα με τ’ άστρα.
|
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art
Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.
Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
|
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
