Δεν ξέρω αν ζούμε ‘’τα καλύτερά μας χρόνια’’, ξέρω πως η Ποίηση είναι εδώ για να μας κάνει να το αναρωτιόμαστε και ίσως να κάνουμε κάτι για να το πετύχουμε.
Εν προκειμένω, αυτό που πετυχαίνει σε αυτή την ποιητική συλλογή ο Δημήτρης Γκιούλος είναι να μας δείξει πώς ωριμάζει η γραφή και οι καιροί.
Το σκοτάδι των αστεριών, το σκοτάδι από μόνο του, τα ανοιγμένα κεφάλια στους σύγχρονους ιστούς. Αυτά είναι τα κομμάτια ενός πάζλ που θυμίζει τις ζωές μας.
Η παράθεση της καθημερινότητας που τρέχει, των ποδιών που πονάνε από την ορθοστασία και του καπιταλισμού που καθημερινά καλεί τους ανθρώπους σε μάχη, οι υπολογισμοί του κάθε λεπτού της κάθε ζωής, οι αμυχές από την απώλεια, τα κομμάτια του πάζλ.
Η ποιητική αυτή συλλογή υπενθυμίζει τι πάει να πει παλεύω: παλεύω να παραμείνω στα πόδια μου χωρίς να το βάλω κάτω και παλεύω να παραμείνω στην καρδιά αυτού που αγαπώ και το κορμί μου λαχταρά, να θυμάμαι πως είμαι άνθρωπος που γεννήθηκα για να τιμήσω τη σάρκα μου όσο κι αν υποφέρει.
Πράγματι, ‘’κούρασε τόσος χειμώνας’’, όμως πάντα φτάνει ο Αύγουστος, πάντα παραμένεις άνθρωπος. Κι αν καμιά φορά το ξεχνάς, η Ποίηση στο θυμίζει. –
Ο Δημήτρης Γκιούλος γεννήθηκε το 1984. Μεγάλωσε στην Άμφισσα. Σπούδασε μαθηματικά, μετάφραση και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Εργάζεται και βιοπορίζεται ως μεταφραστής και copywriter. Από τις εκδόσεις Θίνες κυκλοφορεί επίσης η πρώτη προσωπική του συλλογή, Αστικά Δύστυχα (2020, 2021, 2022). Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και σε ποιητικές ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
*Εκδόσεις Θίνες
*Γράφει η Βάσω Κωνσταντινίδου.
Γεννήθηκε και ζει στη Δράμα. Στην Κομοτηνή, σπούδασε Νομική. Ανάμεσα στις πολλές ώρες στα πολλά βιβλία και σημειώσεις για τη σχολή, έβρισκε χρόνο για να διαβάζει και τα άλλα, τα λογοτεχνικά. Αν ρωτήσει κανείς έναν φίλο της, θα την χαρακτηρίσει με δυο λέξεις: βιβλία και καφές.
Στο «Ολόγραμμα» παρουσιάζει – προτείνει βιβλία –όλων των ειδών- που αγαπά και θεωρεί άξια προσοχής.
