Ύψωσα τις άμυνες μου
για να ξεκουράσεις τις ανημπόριες σου.
Για ν’ ακουμπάς επάνω το νερό,
με τόση δύναμη που να σηκώνεις κύματα.
Φόρεσα την διάθεση που με βοηθά
κι εσύ στα μάτια μου ευάλωτος, θα σπάσεις.
Και λίγο ακόμα να σε σκούνταγα, θα έπεφτες•
μα εγώ προτίμησα να προσπεράσω, κάνοντας πως δεν σ’ είδα,
και ν’ απαντήσω, κάνοντας πως δεν είσαι εσύ•
και να μην σπάσω, αλλά ούτε και να σε χτυπήσω.
Διότι αν σπάσω θα πέσουμε
κι αν σε χτυπήσω θα πονέσουμε.
Κι αν πέσουμε, θα πονέσω μονάχα εγώ,
διότι εσύ είχες το σχέδιό σου έτοιμο.
Μα δεν το μέτρησες σωστά και τώρα βασανίζεσαι.
Κι εγώ σ’ αφήνω μόνο σου να το διαχειρίζεσαι.
Με τα μάτια που θα έπρεπε να φοράω εγώ,
κρύβεις τις ενοχές σου μέσα σε στριφτά τσιγάρα.
Κι εγώ κρύβω ένα σωρό άλλα, αλλά εσύ με πιστεύεις
και όλοι με πιστεύουν. Γιατί χτυπώ τα τακούνια μου
όπως εσύ χτυπάς το νερό. Επειδή είσαι θυμωμένος.
Επειδή είμαι θυμωμένη κι εγώ, μα εσύ δεν γνωρίζεις.
Ότι ξηλώνω με τα δάχτυλά μου τον εγωισμό,
και τον φυλάω στον μαξιλάρι μου.
Διότι αν σπάσω θα πέσουμε
κι αν σε χτυπήσω θα πονέσουμε.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
