Στρίβω το δαχτυλίδι μου
απο αμηχανία,
γνωρίζω την πορεία
και την αγνοώ.
Σε κοίταξα ώσπου ν’ ανοίξω τα μάτια μου.
Μετά μου πήραν την ψυχή,
σχεδόν τη στρίμωξα
σε μια υπογραφή -πριν
Θέλω να μάθω ξαφνικά,
να πέσω απότομα.
Κοιτάω κατάματα το μέλλον,
γιατί κοιτώ κατάματα τον εαυτό μου.
Τις πόρτες που εμφανίζονται τη νύχτα:
βλέπω τη θάλασσα ανώτερή μου πάλι
κι εσένα πίσω μου να γέρνεις το κεφάλι,
σα να υπνοτίζεσαι ή σαν εγώ να πέφτω
κι οι άνθρωποι να φεύγουνε μπουλούκια προς το πλοίο
κι εγώ να επιμένω πως δε θέλω
ωσότου να ξυπνήσω και να νιώσω
μία γραμμή μεγάλη από τα πόδια ως το στέρνο.
Να την κρατήσω μέσα μου, να μην τη ξεστομίσω,
να την αντέξω πάνω μου, εκείνη μη με λιώσει.
Η μάνα κι ο πατέρας μου ρωτούν,
-να μην τους εξηγήσω,
κι εσένα -το χειρότερο-
Πάντοτε φτάνουνε κοντά
οι άνθρωποι, μα φεύγουν,
ή δε μιλιούνται ή δε μιλούν,
κι ότι με σώνει
κι ότι με κρατά ακόμα,
είναι το γράμμα.
Στρίβω το δαχτυλίδι μου
γνωρίζω την πορεία
και την αγνοώ.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
