Περιμένω τη μπλε ώρα
κάποιον να μου γνέψει να επιστρέψω
με την υπόσχεση
πως ξύπνησε η ζωή
τα όνειρα αναβίωσαν
πως θα γεμίσουμε ασημόσκονη ξανά
πως έρχεσαι
φέρνοντας γαλαξίες
λέξεις και χάδια
τον ελάχιστο χρόνο σου
μια υποψία παρουσίας
το άπιαστό μας
το μακρινό
το απροσδόκητο
το ανείπωτο
το ακούσιο
αυτό το λίγο που κατά βάθος είναι όλα
(Φωτογραφία Εξωφύλλου: Katrien de Blawer)
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
