Βάσω Κωνσταντινίδου
Το αίνιγμα, Νάνος Βαλαωρίτης
Η ρίζα ενός δέντρου μου τρώει το σχήμα ...
Στις Άνδεις, Pablo Neruda
Κορδιλιέρες
χιονισμένες,
Άνδεις
λευκές,
τοίχοι
της πατρίδας μου,
πόση
σιωπή,
τυλίγει
τη βούληση, τους αγώνες
του λαού μου.
Ψηλά τ’αργυρόχρωμα
βουνά,
χαμηλά το πράσινο αστραπόβροντο
του ωκεανού.
Ωστόσο
ο λαός αυτός
τρυπάει τις αγκαθερές
ερημιές,
πλέει
στα κάθετα κύματα
και το απόγευμα
παίρνει
την κιθάρα του,
και τραγουδάει...
Φύγε, η καρδιά μου νοσταλγεί, Κώστας Καρυωτάκης
Φύγε κι άσε με μονάχο, που βλέπω να πληθαίνει
απάνω η νύχτα, και βαθιά να γίνονται τα χάη.
Ούτε του πόνου η θύμηση σε λίγο πια...
Birds in the night, Σταμάτης Πολενάκης
Αυτό το ποίημα είναι για όλα εκείνα τα μελαγχολικά
κορίτσια της οδού Ο` Κόνελ στο Δουβλίνο που τα θυμάμαι
να περνούν σκορπώντας στο γρήγορο διάβα τους
ολόλευκα...
Η Ιουλιέτα αγαπά τα ροδάκινα του Γιώργου Φακίνου
«Και, σε ποταμέ –είπε ακριβώς με την προηγούμενη ένταση στη φωνή- από τούδε και στο εξής σε ονομάζω, Αντίο!»
Με την ευκολία που ο Ραφαήλ...
Σκοτεινή saga, Μάκης Συνοδινός
Τι είναι αυτό που, σε έναν νοητό χάρτη, θα ένωνε το υπερώο ενός ψυχιατρείου, δύο σπίτια που εγκαταλείφθηκαν άρον άρον σε Αθήνα και Παρίσι...
Αυτοί παιδί μου δεν, Μιχάλης Γκανάς
Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι...
Φθινοπώριασε, Αρθούρος Ρεμπώ
Φθινοπώριασε…Προς τι όμως η ανάγκη για παντοτινό ήλιο;
Εμείς είμαστε στρατευμένη στην ανακάλυψη του θείου φωτός…
Μακριά από τους ανθρώπους που φθίνουν με τις εποχές…
Φθινόπωρο…
Η βάρκα...
Σε περιμένω παντού, Tάσος Λειβαδίτης
Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου,
μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να ‘χει καρδιά.
Μα η...
Ψυχή απούσα, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
Δε σε γνωρίζει ο ταύρος, ούτε η συκιά,
ούτε τα άλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου.
Δε σε γνωρίζει το παιδί ούτε το σούρουπο
γιατί για...