Βάσω Κωνσταντινίδου
Γεννήθηκε και ζει στη Δράμα. Στην Κομοτηνή, σπούδασε Νομική. Ανάμεσα στις πολλές ώρες στα πολλά βιβλία και σημειώσεις για τη σχολή, έβρισκε χρόνο για να διαβάζει και τα άλλα, τα λογοτεχνικά. Αν ρωτήσει κανείς έναν φίλο της, θα την χαρακτηρίσει με δυο λέξεις: βιβλία και καφές.
Στο «Ολόγραμμα» παρουσιάζει - προτείνει βιβλία –όλων των ειδών- που αγαπά και θεωρεί άξια προσοχής.
Δεν βαριέσαι, Κική Δημουλά
Γιὰ νὰ ξημερώσει σ᾿ ἕνα δάσος
πρέπει πρῶτα νὰ βγεῖ στὸν ἄμβωνα τοῦ κόσμου
ἕνα πουλὶ
καὶ νὰ ζητήσει τὸν ἄρτον τὸν ἐπιούσιον,
δῆθεν πὼς κελαϊδάει.
Νὰ τρέξει ἕνα ἀμὴν ἀπὸ...
Το πρώτο σκαλί, Κ. Π. Καβάφης
Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης· «Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα. Το μόνον άρτιόν...
Το αίνιγμα, Νάνος Βαλαωρίτης
Η ρίζα ενός δέντρου μου τρώει το σχήμα ...
Στις Άνδεις, Pablo Neruda
Κορδιλιέρες
χιονισμένες,
Άνδεις
λευκές,
τοίχοι
της πατρίδας μου,
πόση
σιωπή,
τυλίγει
τη βούληση, τους αγώνες
του λαού μου.
Ψηλά τ’αργυρόχρωμα
βουνά,
χαμηλά το πράσινο αστραπόβροντο
του ωκεανού.
Ωστόσο
ο λαός αυτός
τρυπάει τις αγκαθερές
ερημιές,
πλέει
στα κάθετα κύματα
και το απόγευμα
παίρνει
την κιθάρα του,
και τραγουδάει...
Φύγε, η καρδιά μου νοσταλγεί, Κώστας Καρυωτάκης
Φύγε κι άσε με μονάχο, που βλέπω να πληθαίνει
απάνω η νύχτα, και βαθιά να γίνονται τα χάη.
Ούτε του πόνου η θύμηση σε λίγο πια...
Birds in the night, Σταμάτης Πολενάκης
Αυτό το ποίημα είναι για όλα εκείνα τα μελαγχολικά
κορίτσια της οδού Ο` Κόνελ στο Δουβλίνο που τα θυμάμαι
να περνούν σκορπώντας στο γρήγορο διάβα τους
ολόλευκα...
Η Ιουλιέτα αγαπά τα ροδάκινα του Γιώργου Φακίνου
«Και, σε ποταμέ –είπε ακριβώς με την προηγούμενη ένταση στη φωνή- από τούδε και στο εξής σε ονομάζω, Αντίο!»
Με την ευκολία που ο Ραφαήλ...
Σκοτεινή saga, Μάκης Συνοδινός
Τι είναι αυτό που, σε έναν νοητό χάρτη, θα ένωνε το υπερώο ενός ψυχιατρείου, δύο σπίτια που εγκαταλείφθηκαν άρον άρον σε Αθήνα και Παρίσι...
Αυτοί παιδί μου δεν, Μιχάλης Γκανάς
Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι...
Φθινοπώριασε, Αρθούρος Ρεμπώ
Φθινοπώριασε…Προς τι όμως η ανάγκη για παντοτινό ήλιο;
Εμείς είμαστε στρατευμένη στην ανακάλυψη του θείου φωτός…
Μακριά από τους ανθρώπους που φθίνουν με τις εποχές…
Φθινόπωρο…
Η βάρκα...