Βάσω Κωνσταντινίδου
Γεννήθηκε και ζει στη Δράμα. Στην Κομοτηνή, σπούδασε Νομική. Ανάμεσα στις πολλές ώρες στα πολλά βιβλία και σημειώσεις για τη σχολή, έβρισκε χρόνο για να διαβάζει και τα άλλα, τα λογοτεχνικά. Αν ρωτήσει κανείς έναν φίλο της, θα την χαρακτηρίσει με δυο λέξεις: βιβλία και καφές.
Στο «Ολόγραμμα» παρουσιάζει - προτείνει βιβλία –όλων των ειδών- που αγαπά και θεωρεί άξια προσοχής.
Μ’αρέσεις άμα σωπαίνεις, Pablo Neruda
(Απόσπασμα)
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτειά. Κι άμα κλαις μου αρέσεις, απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
Κι ενώ μεν απ’...
«Η γυναίκα του Ίσνταλ» |Βαγγέλης Γιαννίσης
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ εάν αυτό που τελικά κινεί τον Κόσμο είναι η Φωτιά; Αυτή που βάζουν οι άλλοι κι εκείνη που οι ίδιοι προκαλούμε...
Όταν ήρθες, Κώστας Καρυωτάκης
Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες
γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα...
Άκρο, Σύλβια Πλαθ
Η γυναίκα έχει τελειοποιηθεί.
Το νεκρό της
Σώμα φοράει το χαμόγελο της επίτευξης,
Η ψευδαίσθηση μιας ελληνικής αναγκαιότητας
Ρέει στις πτυχές της τηβένου της,
Τα γυμνά της
Πόδια μοιάζουν να...
Ας φρόντιζαν, Κωνσταντίνος Καβάφης
Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.
Aλλά είμαι νέος και...
Η Μεγάλη Χίμαιρα, Μ.Καραγάτσης
«Έλιωσαν από επιθυμία τα κορμιά μας, φλογίστηκαν από εγωισμό οι ψυχές μας, σπάραξαν από γλύκα οι σάρκες μας’ κι έσπειραν τον Χάρο παντού, παντού,...
Aπό υαλί χρωματιστό, Κωνσταντίνος Καβάφης
Πολύ με συγκινεί μια λεπτομέρεια
στην στέψιν, εν Βλαχέρναις, του Ιωάννη Καντακουζηνού
και της Ειρήνης Aνδρονίκου Aσάν.
Όπως δεν είχαν παρά λίγους πολυτίμους λίθους
(του ταλαιπώρου κράτους μας...
Φυγείν Αδύνατον, Νίκος Σκούτας
Ήταν αλλεργική
στη γύρη,
όπως μου είπε.
Φταρνίστηκε απανωτά
επτά φορές λουλούδια.
Σταγονίδια
με έραναν
παρά την προσπάθεια
να τα συγκρατήσει
με την παλάμη της.
Ποιος τώρα να πιστέψει
ότι με αυτό τον τρόπο
κόλλησα έρωτα.
Άκρη II, Σίλβια Πλάθ
Η γυναίκα τελειοποιήθηκε.
Το νεκρό της
Σώμα φοράει το χαμόγελο του επιτεύγματος,
Η παραίσθηση μιας ελληνικής αναγκαιότητας
Κυλάει στις πτυχές της τηβένου της,
Τα γυμνά της
Πόδια μοιάζουν να λένε:
Ήρθαμε...
Άκρη, Σύλβια Πλάθ
Η γυναίκα είναι πλέον καθ’ όλα τέλεια.
Το νεκρό της
Σώμα φοράει το χαμόγελο της εκπλήρωσης,
Η αυταπάτη κάποιου αρχαίου αναπόδραστου
Κυλά στις έλικες της ρωμαϊκής της εσθήτας,
Τα...