Βάσω Κωνσταντινίδου
Γεννήθηκε και ζει στη Δράμα. Στην Κομοτηνή, σπούδασε Νομική. Ανάμεσα στις πολλές ώρες στα πολλά βιβλία και σημειώσεις για τη σχολή, έβρισκε χρόνο για να διαβάζει και τα άλλα, τα λογοτεχνικά. Αν ρωτήσει κανείς έναν φίλο της, θα την χαρακτηρίσει με δυο λέξεις: βιβλία και καφές.
Στο «Ολόγραμμα» παρουσιάζει - προτείνει βιβλία –όλων των ειδών- που αγαπά και θεωρεί άξια προσοχής.
«Απ’την Εμμανουήλ Μπενάκη ως τα μεσάνυχτα» του Αντώνη Τσόκου
«Δε μου λείπεις πια.
Θέλεις δε θέλεις
τώρα θα σου λείπω εγώ.»
Σε πόσα κεφάλαια χωρίζεται η Ποίηση; Πόσα σπαράγματα χωράνε στην καρδιά ενός Ποιητή;
Τα μάτια που...
Η ΔΕΞΙΑ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ, Γιάννης Μακριδάκης
Από τι είναι φτιαγμένο το γάλα που μας κρατάει στη ζωή;
Πόσο πρέπει να παλέψει μια μάνα να παραμείνει στη ζωή καθώς γεννά τα μικρά...
«Κίρκη» της Madeline Miller
Πόσο αίμα έσταξε στο παλάτι του ήλιου από τις πληγές του Προμηθέα;
Κι η Κίρκη, η θεά, πόση άγνοια κινδύνου είχε όταν –τρεμάμενη- του έφερνε...
Μ’αρέσεις άμα σωπαίνεις, Pablo Neruda
(Απόσπασμα)
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτειά. Κι άμα κλαις μου αρέσεις, απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
Κι ενώ μεν απ’...
«Η γυναίκα του Ίσνταλ» |Βαγγέλης Γιαννίσης
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ εάν αυτό που τελικά κινεί τον Κόσμο είναι η Φωτιά; Αυτή που βάζουν οι άλλοι κι εκείνη που οι ίδιοι προκαλούμε...
Όταν ήρθες, Κώστας Καρυωτάκης
Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες
γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα...
Άκρο, Σύλβια Πλαθ
Η γυναίκα έχει τελειοποιηθεί.
Το νεκρό της
Σώμα φοράει το χαμόγελο της επίτευξης,
Η ψευδαίσθηση μιας ελληνικής αναγκαιότητας
Ρέει στις πτυχές της τηβένου της,
Τα γυμνά της
Πόδια μοιάζουν να...
Ας φρόντιζαν, Κωνσταντίνος Καβάφης
Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.
Aλλά είμαι νέος και...
Η Μεγάλη Χίμαιρα, Μ.Καραγάτσης
«Έλιωσαν από επιθυμία τα κορμιά μας, φλογίστηκαν από εγωισμό οι ψυχές μας, σπάραξαν από γλύκα οι σάρκες μας’ κι έσπειραν τον Χάρο παντού, παντού,...
Aπό υαλί χρωματιστό, Κωνσταντίνος Καβάφης
Πολύ με συγκινεί μια λεπτομέρεια
στην στέψιν, εν Βλαχέρναις, του Ιωάννη Καντακουζηνού
και της Ειρήνης Aνδρονίκου Aσάν.
Όπως δεν είχαν παρά λίγους πολυτίμους λίθους
(του ταλαιπώρου κράτους μας...