Βάσω Κωνσταντινίδου
Υπαρξιακές Ερωταποκρίσεις, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Τι ωραίος που ήταν ο έρωτας!
Πολιορκούσε χωρίς ενοχές
πολεμούσε χωρίς αιχμές, χωρίς φιλοδοξίες.
Λιοπύρι τα μεσάνυχτα
καλοκαιριά στον πάγο
έρωτας, το αντίθετο του αληθινού
έδινε στο πραγματικό ουσία.
Ήταν ωραία...
Όλα για καλό |Γιάννης Μακριδάκης
Πόσο βαραίνει στον άνθρωπο επάνω το χρήμα; Ο πόλεμος στο όνομά του τον ωθεί στα αδιάβαστα πέλαγα ψάχνοντας- πολλές φορές μάταια- να σωθεί. Κρεμιέται...
Η θάλασσα, Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
ρουφῆχτρες,...
Μια μετέωρη κυρία, Κική Δημουλά
Bρέχει...
Μία κυρία ἐξέχει στὴ βροχὴ
μόνη
πάνω σ᾿ ἕνα ἀκυβέρνητο μπαλκόνι.
Κι εἶναι ἡ βροχὴ σὰν οἶκτος
κι εἶναι ἡ κυρία αὐτὴ
σὰν ράγισμα στὴ γυάλινη βροχή.
Τὸ βλέμμα της...
“Λίγες και μία νύχτες” του Ισίδωρου Ζουργού
Ο Ισίδωρος Ζουργός, χαρακτηρίζεται από την τάση να ταξιδεύει τους ήρωές του. Χαρτογραφεί τις ψυχές τους και οι πορτολάνοι που προκύπτουν οδηγούν σε αποτελέσματα...
Kρυμμένος, Μίλτος Σαχτούρης
Κρυμμένος
μέσ’ στο θάνατο μου
τραγουδώ
είναι σα μια καινούργια μέρα
αλλιώτικα πουλιά πετούν τριγύρω
και με κοιτούνε πέτρινες κοπέλες
που δεν κλαίνε
είναι ένας ποταμός δεξιά
κι άλλος αριστερά
και μεσ’ στη...
Eμένα οι φίλοι μου είναι, Κατερίνα Γώγου
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
πού κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς.
Κάνουν ότι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν...
Όταν βραδιάζει, Ναπολέων Λαπαθιώτης
Ὅταν βραδιάζει, μέσα μου, ξυπνοῦν τὰ περασμένα...
Ξυπνοῦν ἀργά, σὰ μουσικὲς νεκρὲς ἀπὸ καιρό,
- σὰ μουσικὲς ποὺ χάθηκαν, καὶ ποὺ τὶς λαχταρῶ,
κι ἔρχονται πάλι, μαγικὰ...
Κονιάκ Μηδέν Αστέρων, Κική Δημουλά
Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων.
Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει
-ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός.
Τώρα πρέπει νὰ σταθοῦμε στὸ πλευρὸ
τοῦ ἀνώφελου.
Σιγὰ σιγὰ...
Aναστολή, Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,
ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,
ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,
μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,
στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ...