Για εμένα ο ερωτισμός λειτουργεί με πολλούς τρόπους. Πρώτα απ’ όλα, η δύναμη που νιώθω κάθε φορά που προσπαθώ να πετύχω κάτι μαζί με κάποιον άλλον άνθρωπο, προέρχεται από τον ερωτισμό. Όταν μοιραζόμαστε τη χαρά, ανεξάρτητα από το αν αυτή είναι σωματική, συναισθηματική, ψυχική ή πνευματική, χτίζεται μια γέφυρα ανάμεσά μας, και αυτή η γέφυρα μπορεί να αποτελέσει βάση τόσο για να κατανοήσουμε σε τί διαφέρουμε μεταξύ μας, όσο και για να μετριαστεί η απειλή που οι διαφορές μας μας κάνουν να νιώθουμε.
Μια άλλη σημαντική λειτουργία της ερωτικής σύνδεσης είναι ότι υπογραμμίζει ολοκάθαρα και άφοβα την ικανότητά μου να χαρώ. Όπως το σώμα μου τεντώνεται στο άκουσμα της μουσικής και για να της απαντήσει της παραδίνεται, αφουγκραζόμενο τον βαθύτερο ρυθμό της, έτσι και όλα τα επίπεδα της αίσθησής μου παραδίνονται στην εμπειρία της ερωτικής ικανοποίησης ό, τι κι αν κάνω – είτε χορεύω, είτε συναρμολογώ, μια βιβλιοθήκη ή γράφω ένα ποίημα ή επεξεργάζομαι μια ιδέα.
Αυτή η σύνδεση με τον εαυτό μου, όταν τη μοιράζομαι με κάποιον άλλον, γίνεται μέτρο της χαράς που που ξέρω ότι μπορώ να νιώσω, μια υπενθύμιση της ικανότητάς μου να νιώθω. Και αυτή η βαθιά και αναντικατάστατη επίγνωση της ικανότητάς μου για χαρά έρχεται και μου ζητάει να ζήσω κάθε στιγμή της ζωής μου έχοντας επίγνωση ότι η ικανοποίηση είναι εφικτή και ότι δεν έχει απαραίτητα να κάνει με τον γάμο, τον Θεό ή την μετά θάνατον ζωή.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους που πολλοί φοβούνται τον ερωτισμό και που όταν τελικά αναγνωρίζουν την ύπαρξή του, τον περιορίζουν στα στενά όρια της κρεβατοκάμαρας. Γιατί όταν αρχίζουμε να νιώθουμε βαριά κάθε πτυχή της ζωής μας, αρχίζουμε και να απαιτούμε να ευθυγραμμιστεί ο εαυτός μας και οι στόχοι μας με τη χαρά που πια ξέρουμε πως έχουμε την ικανότητα να νιώσουμε. Η ερωτική μας γνώση μας δίνει δύναμη, γίνεται ο μεγεθυντικός φακός μέσα από τον οποίο περιεργαζόμαστε κάθε πτυχή της ύπαρξής μας και μας αναγκάζει να αξιολογήσουμε με ειλικρίνεια τον ρόλο κάθε πτυχής στη ζωή μας. Και από μέσα μας αναδύεται το βαρύ καθήκον να μην συμβιβαστούμε με το βολικό, το πρόχειρο, το συμβατικά αναμενόμενο από μας, ούτε με αυτό που μας παρέχει απλά και μόνο ασφάλεια.
*Χρήσεις του Ερωτισμού, Audre Lorde
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
