Δε την αξίζαμε την μέριμνά σου, Προμηθέα.
Κάθομαι και παρατηρώ και συλλογίζομαι — δε την αξίζαμε.
Την άχραντη όψη των γραμμάτων και των επιστημών την αρωγή,
τη χρήση της φωτιάς φανέρωσες στο είδος μας —
κλέφτης, για να λιμάρουμε την άναιχμη έως τότε κόψη μας.
Κι ακόμα, συλλογίζομαι,
μάς δίδαξες να εκφράζουμε εις τους Θεούς λατρεία,
δήθεν από το μένος τους ν’ απαλλαγόμαστε—
με οξεία πρόθεση, θαρρώ, από την έπαρσή μας να σωθούμε.
Μα, στρέψαμε το πύρινο δαδί στα στρέμματά τους,
κανέναν δεν κρατήσαμε συγκάτοικο δικό μας,
κάψαμε ό, τι μας δόθηκε για σπίτι —
τις λεύκες, τα υψώματα και τους λυγμούς της πέτρας—
τις επιστήμες δολερά καταχραστήκαμε
και μοναχά τα γράμματα αφήσαμε αλώβητα
να μας μιλούν συχνά την ανταρσία μας.
Κάθομαι και παρατηρώ και συλλογίζομαι —
δε την αξίζαμε την μέριμνά σου.
Σε τέφρα αποσυντίθεται αγάλι η φωτιά σου,τα χλοερά τοπία σού
κληροδοτούμε πλέον σε βαθύπηχτο σταχτί
και πια το μόνο που απέμεινε να καθυποταχθούμε στο έλεος των εχθρών σου.
Σαφώς, εσφάλλαμε στον τρόπο της λατρείας τους,
νομίσαμε τη θεϊκή πτυχή ως ισομορφικά μονάχα εκφρασμένη•
για να μην πω
και σου στερήσω της κοίμησής σου τη μειλίχι’ αταραξία
πως η θυσία σου απέβη ολοκληρωτικά σπαταλημένη.
Η Μελπομένη είναι νομικός. Αγαπάει το φθινόπωρο, τα βιβλιοπωλεία, την τηλεόραση. Πιστεύει πως οι μέρες πληθαίνουν με την αφή, την πίστη και τον άνθρωπο. Το Ολόγραμμα φιλοξενεί τις συλλογές και τις διαθέσεις της. Γεννήθηκε το ‘94, έμαθε να διαβάζει με λεξικό και να γράφει. Σκέψεις της συνοδεύουν τις φωτογραφίες σας.
