«Κι έρχεται η στιγμή που δικαιώνεσαι.
Η λύτρωση. Η ανταμοιβή του μόχθου.
Απελευθερώνεσαι από το μεγάλο «θέλω» που κόχλαζε μέσα σου και τώρα ξεχυλίζει ρέοντας προς την πραγματοποίησή του. Σαν αστέρια που κάθε βράδυ παλεύεις να πιάσεις και κάποια στιγμή, χωρίς να το καταλάβεις, πέφτουν στα χέρια σου. Μικρά και μεγάλα όνειρα που κρύβουν μέσα τους όλο το νόημα της ζωής σου. Κι όλα τα οφείλεις σε σένα. «Κάματον τ’ ευκάματον» γιατί όσο δυνατά είναι τα «θέλω» είναι και τα «μπορώ».
Σε ένα ταξίδι που άλλοτε υπήρξες ταξιδιώτης κι άλλοτε ναυαγός κι όμως έφτασες στο νησί σου, να ξανά γυρνάς και να θυμάσαι, γιατί εκείνο ήταν η μισή σου ανταμοιβή. Και ταξίδεψε κι άλλο, πουθενά μην ριζώσεις «όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να την συντρίβεις», έχεις τόσες στεριές να κατακτήσεις…
Να παίρνεις την εμπειρία και να φεύγεις, για όσο μπορείς, για όσο σε βαστούν τα πόδια σου.
Λίγα πράγματα αξίζουν την παραμονή σου, εκείνα που πραγματικά θες».
*Γράφει η Βάσια Πετράκη.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
