“Αν σου έγραφα εγώ ένα τέτοιο γράμμα, θα ήταν γραμμένο με λέξεις απλές, φθαρμένες από τη χρήση όσων ανθρώπων τις ξεστόμισαν… θα σου έγραφα ότι δεν ήξερα πως ο χρόνος δεν περιμένει, πραγματικά δεν το ήξερα, κανείς δεν σκέφτεται ποτέ ότι ο χρόνος αποτελείται από σταγόνες και ότι αρκεί μια περισσή σταγόνα για να χυθεί το υγρό στο χώμα και να απλωθεί σαν κηλίδα και να χαθεί. Και θα σου έλεγα πως αγαπώ, πως αγαπώ ακόμα, παρότι οι αισθήσεις μοιάζουν κουρασμένες… και θα σου έγραφα ότι η φιγούρα σου, που φαινόταν κόντρα στον ορίζοντα, μου φάνηκε το ωραιότερο πράγμα που ο χρόνος συνέλαβε… κι ύστερα θα σου έλεγα για εκείνες τις νύχτες που μιλούσαμε, για εκείνο το σπίτι στη θάλασσα… Και θα σου έλεγα επίσης πως σε περιμένω, παρότι δεν περιμένει κανείς κάποιον που δεν μπορεί πια να γυρίσει.”
‖Είναι αργά, όλo και πιο αργά ‖ Antonio Tabucchi ‖
Η Κατερίνα Καραβαγγέλη γεννήθηκε το Καλοκαίρι του 1990 στη Δράμα. Αεικίνητη και ανήσυχο πνεύμα από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Από μικρή ηλικία την γοήτευε η κίνηση και η μυθολογία. Έψαχνε να βρει τον εαυτό της κάπου ανάμεσα στις αρχετυπικές μορφές των μύθων και τα βήματα του χορού. Ασχολήθηκε με διάφορα είδη χορού από κλασσικό μπαλέτο μέχρι φλαμένκο και σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Τελικά, την κέρδισε η κίνηση και έγινε δασκάλα γιόγκα.
Παραδίδει μαθήματα Prana Vinyasa Flow και αφηγείται με το δικό της τρόπο ιστορίες, συνδυάζοντάς τες με την παιδική γιόγκα, τη μουσικοκινητική και άλλες μορφές τέχνης.
Αγαπά… Τα βιβλία, τα παιδιά, τη μουσική και τις πανταχού πηγές φωτός.
Εμπνέεται… Από τα παιδικά βιβλία και τον έρωτα.
Απολαμβάνει… Να τρώει στο πάτωμα και να κάνει βραδινές βόλτες υπό το φως της Σελήνης.
Δεν μπορεί να αντισταθεί… Σε ένα κομμάτι πίτσα και στα πατατάκια.
Γοητεύεται… Από την αυθεντικότητα των ανθρώπων και την αρμονία των λέξεων.
Οραματίζεται… Έναν κόσμο όπου ο καθένας θα κινείται στο δικό του ρυθμικό παλμό, θα ανασαίνει ελεύθερα και θα τραγουδάει την προσωπική του μελωδία, όπου και όπως την έχει αυτός ονειρευτεί.
Οτιδήποτε αποπνέει αέρα τέχνης και αγάπης.
Οτιδήποτε στο χωροχρόνο ερωτικό.
Οτιδήποτε από έρωτα για έρωτα.
Ένα ποίημα.
Ένα απόσπασμα λογοτεχνικό.
Ένα χωρίο θεατρικό.
Ένα τραγούδι.
Μία κριτική.
Μία ταινία.
Μία φωτογραφία.
‖Lettere d’amore‖
Η στήλη της στο περιοδικό Ologramma.
