Ένα έργο του Δημήτρη Λάμπρου

Επιμέλεια Έκθεσης:

Δρ. Φαίη Τζανετουλάκου

Κεντρικοί Ομιλητές:

Δρ. Φαίη Τζανετουλάκου

Επιμελήτρια – Ιστορικός Τέχνης

Ειδική Γραμματέας του Προεδρείου του

Ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Ένωσης

Κριτικών Τέχνης AICA Hellas

 

Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης

συγγραφέας – ποιητής – μεταφραστής

Δρ. Ευθύμης Λαζόγκας

επιμελητής – ιστορικός τέχνης, διδάσκων του

Μεταπτυχιακού εικαστικών τεχνών

της ανώτατης σχολής Καλών Τεχνών

 

Προσκεκλημένοι Συμμετέχοντες:

 

Γιάννης Στεφανάκις

ζωγράφος – ποιητής

Χρυσή  Σκεπέτζη

ζωγράφος – ποιήτρια

Βούλα Επιτροπάκη

ποιήτρια

Ορέστης Κρικώνης

μουσικός

 

 

Στην Performance συμμετέχουν:

 

Ελένη Μπενέκου

σκηνοθέτης – στιχουργός

Ρενή Πλουμίδου-Παπαδάκη

Χορογράφος

Χάρης Μπάκας

Μουσικός

Στέλλα Βουτουφιανάκη

Υψίφωνος

Κατερίνα Ανδρουλάκη

εικαστικός

 

Οργάνωση – Πολιτιστική Παραγωγή:

Δημήτρης Λάμπρου, εικαστικός

 

Με την υποστήριξη της Περιφέρειας Κρήτης

και του Δήμου Ανωγείων

Περιγραφή έργου

“Time  Warps – Λαβύρινθος Χώρα”

Μία τελετουργία μετάβασης

 

“Ο χρόνος είναι η τίγρη που με καταβροχθίζει, αλλά εγώ είμαι η τίγρη.”
Jorge Louis Borges

“Ο χρόνος είναι εξαρτημένος από την κίνηση του υποκειμένου μέσα και γύρω από τον χώρο”
Peter Eisenman

“Ο χρόνος πρέπει να αναγεννηθεί, όμως αρχικά πρέπει να πεθάνει”            Gaston Baschelard

 

“Μιτάτο” σημαίνει στα Λατινικά στρατιωτικό κατάλυμα (“Metatum”).
Στους βυζαντινούς χρόνους η λέξη μιτάτο είχε την έννοια της υποχρέωσης των πολιτών να παρέχουν κατάλυμα και τροφή στους ταξιδιώτες.
Οι αρχαιολόγοι αναφέρονται σε αυτά με τον όρο “θολωτές κατασκευές” ή “θολωτά μιτάτα”, συνδέοντάς τα με μινωικούς τάφους.

Σημειολογικά, η έλλειψη κύριων και πλάγιων όψεων στο σχήμα του μιτάτου εκφράζει το αντίθετο της ιεράρχησης.
Στη σπειροειδή μορφή του, η ανάπτυξη του μιτάτου μας αποδεικνύει, σύμφωνα με τον Βλάντιμιρ Ναμπούκοφ, πως ο κύκλος εκτυλισσόμενος, αναπτυσσόμενος, δεν είναι πλέον φαύλος· έχει ελευθερωθεί.
Η ισότητα στη χρήση του χώρου και η κυκλική μορφή της κάτοψης, συμβολίζουν τον κοινοβιακό τρόπο ζωής, ο οποίος στην περιοχή του Ψηλορείτη έχει βαθιές ρίζες.
Η παλαιότερη χρονολογία (ακιδογράφημα), που υπάρχει χαραγμένη σε υπέρθυρο μιτάτου στη Νίδα, είναι αυτή του 1841 και βρίσκεται στη θέση Αστριώτικο στους πρόποδες του Ψηλορείτη.

Τα μιτάτα συνδέονται φιλοσοφικά με τις ετεροτοπίες του Φουκώ· τόποι ανοιχτοί, απροστάτευτοι, τόποι εντόπισης – της υπαίθρου· είναι χώροι εγγεγραμμένοι στην ίδια τη θέσμιση της κοινωνίας.
Τα μιτάτα εκφράζουν ένα είδος “πραγματωμένης ουτοπίας” – μίας “Αντιχωροθεσίας”, που ως πραγματική χωροθεσία μπορούμε να συναντήσουμε στο εσωτερικό κάθε λαού και πολιτισμού.

Ο Λαβύρινθος ως ο κατεξοχήν “Μη – Τόπος”, εμφανίζεται, όταν η γλώσσα γίνεται αντικείμενο περιπλάνησης και αποτελεί πεδίο σύγκρουσης, του ανθρωπισμού με το τερατώδες.
Ο λαβύρινθος ως διαδρομή, σηματοδοτεί μία πορεία κάθαρσης και εξαγνισμού, δια μέσου του φωτός, με τις βαθμίδες εξέλιξης, προς τον ανώτερο εαυτό μας.

Το έργο αποτελείται από μεταλλική κατασκευή λαβυρίνθου με φώτα led, 700cm μήκους X 500cm πλάτους Χ 70cm ύψους, στον περιβάλλοντα χώρο του μιτάτου και εσωτερικά στον κενό χώρο, πλαισιώνεται με ηχοτοπίο.
Το ηχοτοπίο εμπεριέχει το ηχητικό αποτύπωμα του μαγνητικού πεδίου της περιστροφής του πλανήτη ΔΙΑ, κατά το έτος 2020: ηχοποιημένο φάσμα: plasma waveexperiment (κυμματογραφές σε συχνότητες 20 Herz στο ανθρώπινο φάσμα).
Το έργο θα παρουσιαστεί στους πρόποδες του Ψηλορείτη, λίγο έξω από τα Ανώγεια. Θα μεταρσιωθεί μέσω προγράμματος VR (virtual reality) και θα μεταφερθεί ως εμπειρία στην Αθήνα.

Δεν σχεδιάζεται μόνο μία εγκατάσταση στο χώρο, αλλά η εμπειρία του επισκέπτη μέσα σε αυτόν.
Η έμφαση δίνεται στο πως χωρικά επιφάνειες και διάδρομοι, θα βιωθούν από τους επισκέπτες και στο τι αισθήσεις θα παραχθούν από αυτή τη σύνθεση.
Δημιουργείται μία μετάβαση από το τοπίο μνήμης στο τοπίο εμπειρίας.
Ο χώρος επιτρέπει πολύ μεγάλο αριθμό διαφορετικών κινήσεων και δραστηριοτήτων των επισκεπτών.
Μόνο με το βίωμα το μνημείο θα ζωντανέψει.
Η εμπειρία του υποκειμένου μέσα στο χώρο, δηλαδή ο χρόνος του.
Ο χρόνος του υποκειμένου ο οποίος έρχεται σε ρήξη με το χρόνο του μιτάτου εσωτερικά.
Στόχος είναι το μνημείο να αντικατοπτρίζει το παρόν το οποίο έχει μέλλον.
Επομένως, ανασχεδιάζουμε και ανακατασκευάζουμε το χρόνο του. Ο χρόνος που μέχρι πρότινος έρεε συνεχόμενα, σταματά και ξαναρχίζει με διαφορετικό ρυθμό.

Σήμερα, ο χώρος είναι εξαρτημένος από το χρόνο και ο αρχιτέκτονας, ο εικαστικός, ο ποιητής, μπορεί να ελέγξει μόνο τον χρόνο.
Ο χώρος είναι απόρροια του σχεδιασμού του χρόνου.
Σε τελική ανάλυση, το αντικείμενο της τέχνης έχει μετατοπιστεί από τον χώρο στον χρόνο.

 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ