Ελευθερία μια λέξη

μεγάλη κι αυτή

σαν άλλες πολλές

μα κλειστές κλειδαριές.

 

 

Αγώνες κι ιδρώτες απ’ το παρελθόν

ταξίδια στο χρόνο

μια άδεια ηχώ

καλπάζει πάνω σε άλογο λευκό.

 

 

Ελευθερία μια λέξη

μεγάλη κι αυτή

σε στόματα ανθρώπων

που είναι κενοί.

 

 

Οι λέξεις οι μεγάλες

φορτίο βαρύ

Κανάρης, Μιαούλης

δεν είναι σ’ αυτή τη ζωή.

 

 

Kι αν στήσεις τ’ αυτί σου

στους κρότους της γης,

τι να ‘γινε τάχα

θα αναρωτηθείς.

 

 

Η λέξη η μεγάλη

Που σου ΄μαθαν χθες

Εχάθη, εζαλίσθη

στου κόσμου τις αγορές.

 

 

Ελευθερία και κάτι άλλο

Άλλο, αλήθεια μικρό

Τρελαίνει τον κόσμο

τον φανταχτερό.

 

 

Οι λέξεις οι μεγάλες

Κι αν πάνε εμπρός

Στα στήθια, να ξέρεις,

Κοιμάται το φως!

 

 

Κι, αν θέλεις, μια λέξη

Μεγάλη να βρεις

πρεπό είναι πρώτα

μέσα σου να δεις.

 

 

 

Ν.Μ. 23/3/2021

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΠάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου
Επόμενο άρθροΣε άσωστο χρόνο αποχώρηση
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.