Από τι είναι φτιαγμένο το γάλα που μας κρατάει στη ζωή;
Πόσο πρέπει να παλέψει μια μάνα να παραμείνει στη ζωή καθώς γεννά τα μικρά της;
Το ζωτικό υγρό που αναβλύζει και περισσεύει από τους μαστούς της Σίσσυς, της αδικοχαμένης, το μαζεύει με προσοχή μυσταγωγική ο Βικέντιος.
Εκείνος ο μοναχός που χρόνια στέκει μονάχος στο μοναστήρι πάνω στο κύμα, εκείνος που αποζητά τη συντροφιά και την κουβέντα των περαστικών, των προσκυνητών που ζητάνε κάτι από τους μοναχούς και τα μοναστήρια, ευχές και ευλογίες.
Τα τρία νεογέννητα κουτάβια, ο θρήνος για τον χαμό της Σίσσυς, ο θρήνος για τον χαμό του Αρχιεπισκόπου, το κελί του Βικέντιου που μετατράπηκε σε μαιευτήριο και φωλιά, είναι ο άξονας του βιβλίου αυτού.
Μαζί με τη διάχυτη αγωνία για την εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου βαδίζει η αγωνία για την επιβίωση των κουταβιών.
Όλοι σε αυτή τη ζωή, από το τρεμάμενο νεογέννητο μέχρι τις κεφαλές Εκκλησίας, προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους.
Άλλοι το καταφέρνουν εύκολα κι άλλοι κουρνιάζουν μες στις τσέπες των ράσων, προσμένοντας ένα ζεστό χάδι, μια ένδειξη τρυφερότητας.-
Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης γεννήθηκε το 1971 στη Χίο και σπούδασε μαθηματικά. Από το 1997, που ίδρυσε το Κέντρο Χιακών Μελετών με σκοπό την έρευνα, αρχειοθέτηση, μελέτη και διάδοση των τεκμηρίων της Χίου, οργανώνει τα ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα του Κέντρου, επιμελείται τις εκδόσεις του και διευθύνει το τριμηνιαίο περιοδικό “Πελινναίο“.
*Γράφει η Βάσω Κωνσταντινίδου.
Γεννήθηκε και ζει στη Δράμα. Στην Κομοτηνή, σπούδασε Νομική. Ανάμεσα στις πολλές ώρες στα πολλά βιβλία και σημειώσεις για τη σχολή, έβρισκε χρόνο για να διαβάζει και τα άλλα, τα λογοτεχνικά. Αν ρωτήσει κανείς έναν φίλο της, θα την χαρακτηρίσει με δυο λέξεις: βιβλία και καφές.
Στο «Ολόγραμμα» παρουσιάζει – προτείνει βιβλία –όλων των ειδών- που αγαπά και θεωρεί άξια προσοχής.
